Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

Αναφορά στην ιστορία του κιμονό


Αναφορά στην ιστορία του κιμονό

Προλεγόμενες: Ιστορίες που ντύθηκε το σώμα


Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού 
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης
Δημοσιεύτηκε στην 
15 Οκτωβρίου 2020


Με την συνεργασία του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης και οργάνωσης από την αναπληρώτρια Διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης Δρ. Αγγελικής Κουκουβού και την Αρχαιολόγο Στυλιάνα Γκαλινίκη, επιμελήτριας της έκθεσης «Προλεγόμενες: Ιστορίες που ντύθηκε το σώμα», έχουμε την ευκαιρία να αναγνώσουμε το Project στον εκθεσιακό χώρο του Μουσείου, στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων «Ιουλία Βοκοτοπούπου».


Η καλλιτέχνης Μαρία Παπατζέλου εμπνεύσθηκε, οργάνωσε και συμμετέχει ώστε να επικοινωνήσει την ελληνική κουλτούρα με την ιστορία της εθνικής Ιαπωνικής παράδοσης του Κιμονό ως ντοκουμέντο ιστορικής αναφοράς. Το κεντρικό έκθεμα της έκθεσης αυτής είναι το κιμονό της Μαρίας Παπατζέλου από χειροποίητο παλαιό χαρτί Washi μικτής τεχνικής, ως αναφορά της σύγχρονης τέχνης για την ομορφιά και ιδιαιτερότητα της πολιτισμικής κουλτούρας των Ιαπώνων.


Το κιμονό αυτό φοριόταν σε ειδικές τελετές του SINTO. Μεγάλα σε μήκος χειροποίητα (Obi) ζώνες από χειροποίητο χαρτί και φύλλο χρυσού της καλλιτέχνιδας Μαρίας Παπατζέλου αποτελούν συνέχεια της κεντρικής ιδέας του Κιμονό με πολύ εντυπωσιακή παρουσία, αναδεικνύοντας και την αξία της δικής τους αναφοράς για την ενδυμασία του κιμονό.

Στην εικαστική αυτή παρουσίαση έχουμε και την παρουσίαση ενός αυθεντικού κιμονό Παλτό Νύφης της δεκαετίας του 1920, από φυσικό μετάξι κεντημένο και ζωγραφισμένο στο χέρι. Η διακόσμησή του με το Ιαπωνικό πεύκο είναι κεντημένο με πράσινη κλωστή, συμβολίζοντας το καλοκαίρι και με κόκκινη μεταξωτή κλωστή, συμβολίζοντας το φθινόπωρο. «Matsu» σημαίνει περιμένοντας την ψυχή του θεού να κατέβει από τον ουρανό στα Ιαπωνικά. Το Obi (Ζώνη) παλαιό αυθεντικό χειροποίητο της περιόδου 1920 αποτελεί έκθεμα της συλλογικής αυτής παρουσίασης εικαστικού δρώμενου, από φυσικό μετάξι και τα χειροποίητα μοτίβα του με έντονα χρώματα και χρυσά, έχουν νόημα για τις γυναίκες που το φοράνε για να λάμπουν πάντα έντονα. Η ζώνη αυτή τοποθετείται στο «Furisode Kimono» το οποίο αποτελεί υψηλού κύρους φόρεμα για γυναίκες που δεν έχουν παντρευτεί και το μέγεθος του είναι τέσσερα μέτρα περίπου.
Για να κατανοήσουμε το πνεύμα της εικαστικής αυτής πρότασης είναι χρήσιμο να ακολουθήσουμε σύντομα την διαδρομή της εξέλιξης του κιμονό ως πολιτισμικό στοιχείο που έδωσε μέσα από την χρήση του ιδεολογικό και πολιτισμικό χαρακτήρα στον άνθρωπο.

Το κιμονό είναι παραδοσιακό ένδυμα και εθνικό φόρεμα της Ιαπωνίας σε σχήμα Τ και φοριέται με ζώνη Obi (όμπι) και κάλτσες Tabi (τάμπι).
Κατά την περίοδο Kofun (Κοφούν) (300-538) μ.χ. εισάγονται από την Κίνα για την Αυτοκρατορική αυλή και την ανώτερη τάξη της Ιαπωνίας ρούχα ένδυσης. Αυτά θα προϊδεάσουν τους Ιάπωνες ώστε για λόγους οικονομικούς να δημιουργήσουν δικά τους ενδυματολογικά στοιχεία, διακόπτοντας τις εισαγωγές από την Κίνα.


Κατά την διάρκεια της εποχής Heian (χεϊάν) (794-1193) μ.χ. (8ος-12ος) αιώνας οι Ιάπωνες εξελίσσουν το ένδυμα με την δική τους εθνική κουλτούρα. Κατά την περίοδο αυτή ξεκινά το Kosode (Κοσοντέ) ως εσώρουχο αλλά και για τον ύπνο άνδρα και γυναίκας κυρίως μεταξωτό. Σταδιακά το εσώρουχο εξελίχθηκε σε μεγάλο βαθμό και έδωσε τον σχετικό σχεδιασμό στην μεταγενέστερη εποχή του κιμονό. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου άλλαξε πολλές φορές αυτό το ένδυμα που φορούσαν μόνον οι αυλικοί και η ανώτερη οικονομικά τάξη.
Από την περίοδο Kamakura (καμακούρα) και μετά (1185-1333) μ.χ. και την επιβολή στρατιωτικής κυβέρνησης από τους Σαμουράι το κιμονό επιτρέπεται να φορεθεί από όλες τις τάξεις της κοινωνίας.

Στην συνέχεια κατά την περίοδο Edo (έντο) (1603-1867) μ.Χ., λόγω της καλής οικονομίας και του πολιτισμού, το κιμονό έχει την υποστήριξη όλων της αριστοκρατίας, των Σαμουράι, και της χαμηλότερης τάξης Chonin (Τσόνιν) έμποροι και τεχνίτες. Επηρεάζονται τα χρώματα και τα σχέδια διότι η τάξη Chonin (Τσόνιν) δεν έχει το δικαίωμα χρήσης των χρωμάτων μωβ, κόκκινο, χρυσό και απαγορεύονται τα πλούσια σχεδιαστικά μοτίβα. Τότε δημιουργείται νέα αισθητική κιμονό εκλεπτυσμένη, απλή και με ιδιαίτερο αισθητικό σχεδιασμό που έως και σήμερα επηρεάζει τόσο τα αυθεντικά κιμονό όσο και την ενδυματολογία στον κόσμο.


Την περίοδο Meiji (Μεϊτζί) (1868-1912) το άνοιγμα της Ιαπωνίας στο δυτικό εμπόριο μετά τον εγκλεισμό της περιόδου Εντο έχουμε την αντικατάσταση της ένδυσης με κιμονό στο σύνολο των Ιαπώνων σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Έτσι από το 1920 έως και το 1930 αντικατέστησαν το κιμονό σε πολλούς τομείς της ζωής τους.

Μετά τον μεγάλο σεισμό του Καντού το 1923 το κιμονό έγινε δημοφιλές με το όνομα Meisen (Μέϊσεν).
Την εποχή Meiji (Μέϊτζι) τα υλικά από το δυτικό εμπόριο όπως το μαλλί, και ο τρόπος βαφής με συνθετικές χρωστικές, οι ίνες ρεγιόν λόγω χαμηλού κόστους, έγιναν τα νέα δομικά στοιχεία του κιμονό σε μεγάλη κλίμακα. Τα σχέδια παραγωγής κιμονό ήταν και είναι δεδομένα ενώ ο ζωγραφικός σχεδιασμός των διακοσμητικών στοιχείων γίνεται με έντυπη αποτύπωση.
Τα σύγχρονα κιμονό τα συναντούμε συχνά σε πολυεστέρα, λόγω κόστους, όπως και σε φυσικό μετάξι με επένδυση βαμβάκι, μαλλί ή λινό με φιγούρα σατέν και υφαντό ύφασμα. Είναι κεντημένα στο χέρι ή είναι ζωγραφισμένα στο χέρι όπως και με τύπωμα σχεδίου. Σε κάθε περίπτωση αποτελούν έργα τέχνης.


Το Junihitoe (Τζουν χιτοε) είναι το πολυεπίπεδο ένδυμα για τις κυρίες της αυλής στην περίοδο Heian και αποτελείται από 12 στρώματα ρούχων με εσωτερικό το Kosode πρωτότυπο κιμονό. Το βάρος του φθάνει έως 20 κιλά και η διακόσμηση με μεγάλα μοτίβα και πολλούς συνδυασμούς χρωμάτων. Το συναντούμε ως αναπαραγωγή σε μουσεία, ταινίες, και φεστιβάλ. Χρησιμοποιείται κατά την στέψη του Αυτοκράτορα όπως το είδαμε στην στέψη του Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας Ναρουχίτο, φορεμένο από την Αυτοκράτειρα Μασάκο την 1η Μαΐου 2019.



Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης








Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2020

Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

 Προλεγόμενες: 

Ιστορίες που ντύθηκε το σώμα
 Διεθνής συλλογική εικαστική δράση


Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού 
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης
Δημοσιεύτηκε στην 
5 Οκτωβρίου 2020




Έντυπο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης για την Έκθεση Προλεγόμενες
Κείμενα της Αναπλ. Διευθύντριας Α.Μ.Θ. Αγγελικής Κουκουβού, της Αρχαιολόγου - Επιμελήτριας Έκθεσης Στυλιάνας Γκαλινίκη και της Δημοσιογράφου - Εικαστικού Συντάκτη Μάγδας Καραγιαννιώτου Μυστικού 


Το internationall art project «Προλεγόμενες, Ιστορίες που ντύθηκε το Σώμα», βασισμένο στην ιδέα των εικαστικών Μαρίας Παπατζέλου και Βάγιας Πολίτη για μια συλλογική, καλλιτεχνική διερεύνηση του θέματος των γυναικείων μυθολογικών αρχετύπων, παρουσιάζεται από 25/09/20 έως 15/11/20, στην Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων «Ιουλία Βοκοτοπούλου» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, το οποίο στήριξε από την αρχή, την οργάνωση και προβολή της πρωτότυπης αυτής Εκθεσης.

Washi Κιμονό από χειροποίητο χαρτί της Μαρίας Παπατζέλου

Η εικαστική εγκατάσταση έχει ως αφετηρία δύο έργα των εικαστικών Μαρίας Παπατζέλου (Ελλάδα) και Βάγιας Πολίτη (Γαλλία), σε ένα ανοιχτό διάλογο μεταξύ τους και σε σχέση με τα μυθολογικά αρχέτυπα, όπως αυτά αναδύονται μέσα στην Ιστορία, σηματοδοτώντας τη γυναικεία παρουσία, ως ισχυρό σημείο αναφοράς στην οικουμενική της διάσταση. Η εξέλαση τους στον εκθεσιακό χώρο ολοκληρώνεται με τη φωτογραφική ματιά, του καλλιτεχνικού φακού του διακεκριμένου φωτογράφου Everett Kennedy Brown (Κυότο), του σκηνοθέτη και φωτογράφου Σταύρου Παρχαρίδη και του ερευνητή και συγγραφέα Masashi Nakamura (Κυότο).


Η καλλιτέχνης Μαρία Παπατζέλου με την πρωτότυπη κατασκευή ενός παραδοσιακού μυθικού Κιμονό, από χειροποίητο Ιαπωνικό χαρτί Washi και μιας ζώνης Οbi από χαρτί και φύλλα χρυσού, επιχειρεί να προβάλλει την βαθύτερη σχέση με τη γυναίκα που το ενδύεται. Το έργο της αποτελεί μια γέφυρα πολιτισμού, συνομιλώντας με το παρελθόν της κοινωνίας των Ιαπώνων έως την σύγχρονη εποχή και την αποδοχή του στον σύγχρονο κόσμο. Τα βαθιά ιστορικά του σύμβολα, ενυπάρχουν ως αναπόσπαστα σημεία αναφοράς της πνευματικότητας και της δύναμης της σχέσης των δύο φύλων.


Το χάρτινο Washi Κιμονό αποτελεί πρωτότυπη ιδέα της δημιουργού. Με έμπνευση από την Ιαπωνική Μυθολογία, ζωγράφισε μυθικά λουλούδια στο λευκό της αγνότητας, το μπλε του ουρανού και της θάλασσας και το χρυσό του αιώνιου και πολύτιμου. Το πολυσυλλεκτικά μοναδικό έργο της Μαρίας Παπατζέλου, αποτελεί μία ένδειξη της δύναμης της τέχνης, να δημιουργεί θυρίδες ασφαλείας για την συνέχεια της διαπολιτισμικής κουλτούρας.


Συνομιλώντας με το κιμονό, παρουσιάζεται ακριβώς απέναντι το καλλιτεχνικό βιβλίο «Το Κουτί της Πανδώρας», η έγγραφη αναφορά της εικαστικού Βάγιας Πολίτη. Εμπνευσμένο από την απαγορευμένη συλλογή του βιβλιόφιλου συλλέκτη Louis Medard «Περί κολάσεως των γυναικών», επιχειρεί έναν απολογισμό της γυναικείας ετερότητας, ανακυκλώνοντας αρχετυπικές εικόνες του θηλυκού από έργα της ιστορίας της τέχνης. Το βιβλίο τυπώθηκε σ’ ένα αντίτυπο με την μέθοδο της μονοτυπίας. Τα έργα του βιβλίου είναι 12 πρωτότυπες επικολλήσεις χειρωνακτικής και ψηφιακής επεξεργασίας.


Εκτίθενται και τρία ακόμη εικαστικά της βιβλία, μία ενότητα με τον τίτλο «Αφορισμοί», τα οποία παρουσιάζουν, μέσα από σχέδια και κείμενα της καλλιτέχνιδος, την γυναικεία επιθυμία για αυτοκαθορισμό ως παράπτωμα προς την κοινότητα. Το σώμα των αφορισμών κατασκευάστηκε με μια ιαπωνική μέθοδο αναδίπλωσης του χαρτιού και χρωματίστηκε με τσάι.


Συνέχεια της ιδιαίτερης αυτής εικαστικής συνομιλίας, αποτελεί η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση φωτογραφιών του Αμερικανού φωτογράφου και συγγραφέα διεθνούς εμβέλειας, Everett Kennedy Brown. Οι φωτογραφίες του συνδιαλέγονται αριστοτεχνικά, με την Ιαπωνική κουλτούρα, την ιστορία και την συνέχεια της στη σύγχρονη εποχή. Οι ατμοσφαιρικές εικόνες του αναπλάθουν το παλαιό με την οντότητα των σύγχρονων Ιαπώνων, ενδύονται την ιστορία τους, ενσωματώνοντας την πατίνα του χρόνου, χρησιμοποιώντας αρχαϊκές φωτογραφικές τεχνικές του παρελθόντος.
Ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης έχει την δυναμική της εικόνας του φακού και την τεχνική του απόλυτα συνδεδεμένη με την ιδεατότητα του προσανατολισμού σε ένα ανεξίτηλο παρελθόν, το οποίο βιώνεται ως συνέχεια του παρόντος και ενώνεται με το μέλλον.


Ο σκηνοθέτης και φωτογράφος Σταύρος Παρχαρίδης αφήνει το φωτογραφικό του στίγμα, παρουσιάζοντας το Κιμονό της Μαρίας Παπατζέλου να αιωρείται κινηματογραφικά, λουσμένο στο ελληνικό φως του δάσους Αμαδρυάς, Φιλύρου.


Ο Masashi Nakamura φωτογράφος, ερευνητής και συγγραφέας του «Ιαπωνικού κώδικα», συμμετέχει με μια φωτογραφία της εικαστικής εγκατάστασης του Κιμονό στο εσωτερικό του Ιστορικού Ναού Hougonji στα βουνά του Κυότο, την οποία επιμελήθηκε τον Απρίλιο του 2020 και με ένα ερευνητικό του κείμενο, σχετικά με το Washi Kιμονό και την Ιαπωνική κουλτούρα.

Η Εκθεση αυτή φέρει την Αιγίδα της Πρεσβείας της Ιαπωνίας στην Ελλάδα και την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης, συνεχίζοντας το ταξίδι της με επόμενο σταθμό το Kyoto International House το 2021 στην Ιαπωνία, αποδεικνύοντας έμπρακτα, πως η τέχνη αποτελεί στέρεη γέφυρα, η οποία ενώνει ιδέες και πολιτισμούς, ειδικά σε κρίσιμες περιόδους, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο.



Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού 
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T 
Εικαστικός Συντάκτης 






Χειροποίητο Obi της δεκαετίας 1920
Παραχώρηση της Μάγδας Καραγιαννιώτου Μυστικού στην Έκθεση



Χειροποίητο βιβλίο της Μαρίας Παπατζέλου


Φωτογραφίες του Everett Kennedy Brown.


Η Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού μπροστά στις προθήκες 
με τα χειροποίητα kimono και obi που παραχώρησε στην έκθεση


Η γλύπτρια - ζωγράφος sumie  Ντίνα Αναστασιάδου με την Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού

Η Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού με τον φωτογράφο Απόστολο Πούγγουρα


Μαγδαληνή Πούγγουρα - Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού

H Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού με την Ντίνα Αναστασιάδου, γλύπτρια, ζωγράφο sumie - 
την Μαγδαληνή Πούγγουρα, εικαστικό, καλλιτέχνη φωτογράφο & δημοσιογράφο FIJET - 
και την Βούλα Παπατσιφλικιώτη, λογοτέχνη & δημοσιογράφο FIJET





Τρίτη 4 Αυγούστου 2020

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ ΑΛΛΑΤΙΝΙ


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ ΑΛΛΑΤΙΝΗ ΠΟΥ ΦΙΛΟΤΕΧΝΙΣΕ Η ΓΛΥΠΤΡΙΑ ΝΤΙΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ 

ΣΤΗΝ ΒΙΛΛΑ ΑΛΛΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑ, ΤΟΝ ΑΠΟΓΟΝΟ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ ΑΛΛΑΤΙΝΗ ΕΓΓΟΝΟ LAURENT DASSAULT ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΟ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ PHILIPPE RAY


Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού 
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης
Δημοσιεύτηκε στην 1η Σελίδα της
4 Αυγούστου 2020



Από αριστερά ο Γενικός Πρόξενος της Γαλίας  Philippe  Ray, o Laurent Dassault, o Περιφερειάρχης Κεντρικής  Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας και η Ντίνα Αναστασιάδου

Στίς 29 Ιουλίου 2020 στον καταπράσινο κήπο της Βίλας Αλλατίνι έγιναν τα αποκαλυπτήρια προτομής του Μωυσή Αλλατίνι που φιλοτέχνησε η γλύπτρια Ντίνα Αναστασιάδου. Ο Περιφερειάρχης κ. Απόστολος Τζιτζικώστας μαζί με τον απόγονο του Μωυσή Αλλατίνη κ. Laurent Dassault και τον Γενικό Πρόξενο της Γαλλίας κ. Philippe Ray έκαναν τα αποκαλυπτήρια. Η προτομή είναι δωρεά της οικογένειας Dassault, για να θυμίζει το έργο και την προσωπικότητα του Μωυσή Αλλατίνη, ο οποίος άφησε έργο μεγάλης προσφοράς για την Θεσσαλονίκη. Υπήρξε νεωτεριστής για θέματα υγείας , παιδείας, πολιτισμού και εμπορικής ανάπτυξης της πόλης. 


Ένας προχωρημένος εκσυγχρονιστής άνοιξε τις πύλες προς την Δύση για τον κόσμο της Θεσσαλονίκης και έδωσε πολλά για το κύρος και την οικονομία της. Δημιούργησε την Τράπεζα Αλλατίνη , έναν νέο μεγάλο ατμοκίνητο μύλο, πολλά καπνεργοστάσια, σαπωνοποιία, υφαντουργία, μεταξουργεία, το ζυθοποιείο Όλυμπος και ένα πλινθοποιείο. Επόμενο ήταν να εργασθούν πολλοί άνθρωποι και να ανοίξει ορίζοντες για την Θεσσαλονίκη που το χρειαζόταν. Σημαντική η προσφορά της ζωής του και της περιουσίας του που τα πρόσφερε με αγάπη και σεβασμό στην πόλη που γεννήθηκε και επέστρεψε ως γιατρός μετά τις σπουδές του στην Φλωρεντία.



Γεννήθηκε το 1809 και στις 20 Σεπτεμβρίου 1882 ο Μωυσής Αλλατίνι πεθαίνει. Την κηδεία του συνόδεψαν όλες οι θρησκείες και πολιτικές προσωπικότητες της πόλης. Εβραίοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι έδωσαν τότε με την παρουσία τους την αποδοχή τους και τον σεβασμό για τον λαμπρό αυτόν άνδρα. 

Ντίνα Αναστασιάδου - Laurent Dassault - Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού 

Η γλύπτρια-ζωγράφος sumi-e Ντίνα Αναστασιάδου με την εμπειρία και επιστημονική γνώση της δουλειάς της 40 ετών έδωσε στην προτομή όλο το δυναμικό του άνδρα που από τώρα και στο εξής μπορούν να τον βλέπουν οι πολίτες και επισκέπτες αυτής της πόλης.



Ο συντονισμός για την πραγματοποίηση αυτού του χυτού από ορείχαλκο γλυπτού έγινε από την Loudos Fine Art & Auctions και τον υπεύθυνο κ. Θάνο Λούδο.


Ο Laurent Dassault και η Ντίνα Αναστασιάδου


Laurent Dassault και Απόστολος Τζιτζικώστας

Ο Γενικός Πρόξενος της Γαλίας Philippe Ray και η Υπεύθυνη επικοινωνίας στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης Κατερίνα Σπυροπούλου




  
Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού - Ράνια Αγγελακούδη - Philippe Ray - Ντίνα Αναστασιάδου - Βούλα Παπατσιφλικιώτη - Μαγδαληνή Πούγγουρα




Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού και Ντίνα Αναστασιάδου





Μάγδα Καραγιαννιώτου-Μυστικού 
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Art Editor 
www.mystikou-karagianniotou.com