Τετάρτη 7 Ιουλίου 2021

'Εκθεση του Δημοσθένη Σωτηρούδη

"ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΦΩΣ"
Έκθεση του Δημοσθένη Σωτηρούδη
στο
Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας


Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης
Δημοσιεύτηκε στην
06.07.2021


Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας η έκθεση «Απολλώνειο Φως» αποτελεί κρίκο τέχνης που μορφοποιείται μέσα από τις ζωγραφισμένες μορφές γλυπτικής που παίρνουν σάρκα και οστά στην έκθεσή τους. Σε ένα εξαιρετικό μουσειακό περιβάλλον η λάμψη των χρωμάτων στους πίνακες με τους υπέροχα ζωγραφισμένους όγκους έλκουν το βλέμμα και απογειώνουν την αισθητική του καλλιτέχνη δυναμικά.



Το αρχαιοελληνικό πρότυπο της ελληνικής αρχαϊκής τέχνης τον βάζει σε ζωγραφικούς πειρασμούς και αναζητήσεις για ένα δικό του «Απολλώνειο Φως». 
Είναι το φως της ψυχής του δημιουργού που βρίσκει διέξοδο σε έναν διάλογο ουσίας με τα χρώματα και τους όγκους που μορφοποιούνται και εξουσιάζουν τις αποτυπώσεις. Εντυπωσιάζουν οι σχεδιαστικές του ικανότητες αγκαλιάζοντας το θέμα του με έναν ευρυγώνιο φακό σύζευξης περιβάλλοντος και αφαιρετικών όγκων γλυπτικών μορφών. Το τρισδιάστατο στις απεικονίσεις δίνει και μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που οι γήινες και βυζαντινές αποχρώσεις κυριαρχούν. Οι όγκοι των γλυπτών βγαίνουν μέσα από το φως που τα περιλούζει και τα αγκαλιάζει δίνοντας και μια διαφορετική ματιά στην ζωγραφική. Πρωτότυπα ζωγραφικά έργα από έναν γλύπτη που ανανεώνει την δουλειά του ως φάρο ανάγνωσης σύγχρονης και παράλληλα διαχρονικής τέχνης. Φως και όραμα ζωγραφικής και γλυπτικής αρμονίας διαστέλλουν έντονα το πάθος του Σωτηρούδη για μια νέα επικοινωνία με τον κόσμο της ψυχής και του πνεύματος.



Η παράλληλη έκθεση των μεγάλων και μικρότερων γλυπτών του αποτελούν την τελική εικόνα που το «Απολλώνειο Φως» παίρνει σάρκα και οστά. Η δημιουργία με την εκδοχή των ανδρικών και γυναικείων μορίων είναι ο εκφραστικός του τρόπος για τον έρωτα και την συνέχεια της ζωής. Κυρίαρχος στην έκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου Καβάλας ο Ορφέας με την λίρα του. Ενα αισθητικά άψογο και απέριττο αποτέλεσμα με πλαστικότητα της έκφρασης του προσώπου να δίνει και το «Απολλώνειο Φως» που πλανάται σε όλο το εύρος της έκθεσης.

  

Γλυπτά με ψυχή κατακλύζουν τους θεατές και ταξιδεύουν στο κλέος της αρχαιοελληνικής γλυπτικής με έναν προσεγμένο σύγχρονο τρόπο που κρατά τα δεδομένα της αξίας μιας σύγχρονης και ταυτόχρονα διαχρονικής ταυτότητας του γλύπτη. 

Τα υψωμένα φτερά από την Νίκη της Σαμοθράκης του Δημοσθένη Σωτηρούδη ανεβαίνουν ως ικεσίες στον ουρανό για την διατήρηση της ελευθερίας και της δημιουργίας του ανθρώπου σε έναν κόσμο που πάντα το χρειάζεται για την εξέλιξή του. Οι σύγχρονοι μεγαλόσωμοι καθ’ ύψος κούροι του υπερήφανοι αναγγέλλουν την αιωνιότητα της γλυπτικής τέχνης και στέκουν ως φάροι φωτός για το μέλλον.

Ο Δημοσθένης Σωτηρούδης από τους πλέον σημαντικούς γλύπτες της σύγχρονης Ελλάδας στα αφαιρετικά του γλυπτά με σώματα ενσωματωμένα το ένα στο άλλο με κυκλική γεωμετρική αρμονία δίνουν στίγμα της αιώνιας λάμψης της ζωής. Τα πουλιά σε πτήση έχουν την χάρη του πετάγματος και την ειδοποιό διαφορά του γήινου με τον κόσμο του πνεύματος. Ο καλλιτέχνης αγαπά και υμνεί την γυναίκα ως σύμβολο ομορφιάς και γονιμότητας με κυρίαρχη την θέση της στην κοινωνία. Οι γυναίκες του θα στέκονται κάτω από το δικό του «Απολλώνειο Φως» που σμιλεύει με τα υλικά του.






Κοσμήματα ψυχής και δημιουργικής ικανότητας τα έργα της έκθεσης ανατέλλουν τον ήλιο της ελπίδας της ζωής και του αιώνιου φωτός που αναδύεται μέσα από την καλώς εννοούμενη τέχνη. Το συνολικό του έργο αποπνέει το άρωμα της ζωής που ο καλλιτέχνης πάντα έχει μέσα του ως αιώνιος έφηβος και εραστής της. Όλη η έκθεση είναι ενταγμένη στο αρχαιοελληνικό πνεύμα και την δύναμη που ελευθερώνει το σημαντικό γλυπτικό και ζωγραφικό του έργο.


Η περιοδική έκθεση «Απολλώνειο Φως» ήδη είναι επισκέψιμη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας με ελεύθερη είσοδο. Τα επίσημα εγκαίνια θα γίνουν στις 9 Ιουλίου 2021 και θα είναι ενεργή σε βάθος χρόνου ώστε να την επισκεφθούν σχολεία ώστε να μυηθούν τα παιδιά στην Τέχνη. Αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενο του καλλιτέχνη όπως μου το ανέφερε. Εφυγα από την Καβάλα κουβαλώντας εικόνες και νοήματα δημιουργίας που θα με συντροφεύουν για μακρύ χρόνο.


Ο Δημοσθένης Σωτηρούδης δημιουργεί τα έργα του στην Καβάλα όπου και ζει με την γυναίκα του και την οικογένεια του γιού του. Σπούδασε στην Ελευθέρα Σχολή Καλών Τεχνών στην Στουτγάρδη. Εζησε επίσης με καλλιτεχνική αναζήτηση στις ΗΠΑ. Εχει εργασθεί ως μουσειακός γλύπτης για την Αρχαιολογική Υπηρεσία και έδωσε τα φώτα του μέσα από την προσωπική του σφραγίδα στήνοντας πολλές εκθέσεις μουσείων τις τελευταίες δεκαετίες με πιο πρόσφατο το Αρχαιολογικό Μουσείο Θάσου.


Εχει εκθέσει σε μεγάλο αριθμό ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σημαντικές είναι η Κρατική Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών της Στουτγάρδης, Πανεπιστήμιο Γέϊλ, Γκαλλερί Ζυγός, Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Βυζαντινό Μουσείο, Μουσείο Κατσίγρα Λάρισας, Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας.





Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης














Παρασκευή 25 Ιουνίου 2021

Συζήτηση με την Ράνια Αγγελακούδη ποιήτρια-Πρέσβειρα Ειρήνης του Διεθνούς Οργανισμού w.i.p για την Ελλάδα και Σουηδία

 

Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης
Δημοσιεύτηκε στην
17.06.2021



Μ.Μ.: Κα Ράνια Αγγελακούδη η ποίηση πως ήλθε στην ζωή σας και τι σημαίνει για εσάς προσωπικά;
Ρ.Α.: Ηρθε αβίαστα και πραγματικά δε θυμάμαι να σας πω πως ακριβώς μα θυμάμαι ότι πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον από μικρή περίπου στην ηλικία των 10 όταν προσπαθούσα να απομνημονεύσω και ταυτόχρονα να εκφράσω κατ΄ αυτόν τον τρόπο ότι με απασχολούσε η με εντυπωσίαζε.
Μ.Μ.: Είστε μια καταξιωμένη γυναίκα στον χώρο του ποιητικού λόγου και έχετε προσεγγίσει θέματα ειρήνης , οικολογίας , περιβάλλοντος και γενικότερα του ανθρώπου σε έναν κόσμο που ερωτεύεται την ζωή .Πόσο η ποίηση σας αποτελεί εργαλείο εκπαίδευσης και μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς για τους αναγνώστες της ποιητικής σας άποψης.
Ρ.Α.: Το ποσό δε μπορώ να το πω αν αναφέρεστε στο βαθμό η στο μετρό μα σιγουρά έχει γίνει εκτενής αναφορά για τη θετική επιρροή της ποίησης μου στον ψυχισμό του αναγνωστικού κοινού. Η ίδια το εισπράττω καθημερινά από τα σχόλια των φίλων αναγνωστών με κάθε τρόπο οι οποίοι αναζητούν τα ποιήματα μου και συμμετέχουν ενεργά σε κάθε μου βήμα. Αυτό είναι για έμενα η εκπαίδευση μα και η αναφορά να δημιουργώ νέους ορίζοντες σκέψης και αντιμετώπισης της καθημερινότητας.


Μ.Μ.: Οι σύγχρονοι ποιητές στην Βόρεια Ελλάδα και γενικότερα σε όλο το εύρος της χώρας μας έχουν την ευκαιρία να τους αναγνώσουν και να επικοινωνήσουν με το κοινό? Τι ρόλο παίζει το διαδίκτυο και τι δρόμους ανοίγει;
Ρ.Α.: Το διαδίκτυο είναι το μέσο επικοινωνίας, προβολής και έχει συμβάλλει σημαντικά δεν αμφισβητείται. Οι ποιητές έγιναν πολίτες του κόσμου, συνεργάζονται και ανταλλάσσουν ιδεες, εμπνέονται, μαθαίνουν, δημιουργούν.


Μ.Μ.: Είναι εύκολο η δύσκολο να συνομιλήσουν οι ποιητές με μεγάλο μέρος των αναγνωστών του πλανήτη ώστε να υπάρξει όχι μόνον ανταγωνισμός αλλά και καταξίωση της πνευματικής τους δουλειάς;
Ρ.Α.: 0πως προανέφερα είναι εύκολο τώρα πια με τη βοήθεια της τεχνολογίας και πραγματικά γίνονται αξιοσημείωτα βήματα προς τις κατευθύνσεις αυτές.
Μ.Μ.: Πως αναγνωρίζουμε την ποιότητα των ποιημάτων και τι θα μας βοηθούσε να το επιτύχουμε;
Ρ.Α.: Αυτό δεν είμαι σε θέση να το απαντήσω αντικειμενικά γιατί η ποιότητα είναι η ιδιαίτερη γεύση. Για τη δική μου γεύση χρειάζεται ο λυρισμός βάτος λόγος μεστός, η μουσικότητα ,οι παραστάσεις που προκύπτουν, τα χρώματα, το ταξίδι. Για να το πέτυχουμε είναι μια συνθέτη εσωτερική διαδικασία που συμβάλλουν πολλοί παράγοντες και δεν είναι μια συνταγή ακριβείας. Είναι τα βιώματα ο τρόπος που αγγίζουμε τη ζωή και η οπτική γωνιά που την αντιμετωπίζουμε.


Μ.Μ.: Η ποίηση έχει εμπορικότητα σήμερα και πόσο παράλληλη είναι η ηθική της αξία που εισπράττουν οι δημιουργοί της;
Ρ.Α.: Το ευτυχές γεγονός είναι ότι η ποίηση τα τελευταία χρονιά έχει ανοδική πορεία κερδίζοντας χώρο στα δρώμενα και επαληθεύεται το γνωστό ότι στα δύσκολα η τέχνη γίνεται στυλοβάτης των ψυχών. Είμαι απολυτά ικανοποιημένη από την απήχηση της ποίησης όπως και το μεγάλο μέρος των δημιουργών.
Μ.Μ.: Αξίζει να αφιερώσεις πνεύμα, ψυχή και ταλέντο για την λογοτεχνική ποιητική γραφή ;
Ρ.Α.: Αναμφισβήτητα ναι γιατί είναι η πανάκεια των όλων. Ο κάθε ένας που θα επιλέξει να ασχοληθεί με την ποίηση αναγνώστης η λογοτέχνης θα είναι κερδισμένος.


Μ.Μ.: Έχετε εμπειρία ποιητικής δημιουργίας με χώρες όπως η Κίνα ,η Ινδία ,Η Αφρική και από πολλές πόλεις της Ευρώπης. Οι Έλληνες ποιητές είναι γνωστοί στο εξωτερικό ;
Ρ.Α.: Οχι όσο χρειάζεται. Δυστυχώς υπάρχει μια αδυναμία στην επικοινωνία των Ελλήνων ποιητών διότι δε γνωρίζουν οι περισσότεροι ξένες γλώσσες και κυρίως την αγγλική ή δεν είναι ευφραδείς. Αναφέρομαι στη γενιά που είναι μεσήλικες τώρα. Ενώ έχουν μια μακρά συγγραφική πορεία στο εσωτερικό δεν είναι γνωστοί στο εξωτερικό. Γίνεται μια προσπάθεια με τη νεότερη γενιά η οποία έχει αυτό το πλεονέκτημα και αισιοδοξώ σε βάθος δεκαετίας να αλλάξουν τα δεδομένα.


Μ.Μ.: Ποιο από τα αγαπημένα σας ποιήματα θα επιλέγατε για τους αναγνώστες μας ώστε να επικοινωνήσουν με την δυναμική των στίχων και της εκφραστικής σας τεχνικής που αναδύουν την προσωπική σας άποψη για την ζωή;
Τίτλος ποιήματος
Ρ.Α.:. Θα επέλεγα το ποίημα με τίτλο «Στα μονοπάτια από ροδιές» από την ομώνυμη συλλογή μου των εκδόσεων φύλακος το οποίο μας προτρέπει να συναντηθούμε στης μάνας γης το τραπέζι και να μοιραστούμε τα αγαθά της, τις χάρες της, τον έρωτα αφήνοντας πίσω μας την έχθρα, τη ζήλια, την υποκρισία, ανατάσσοντας έτσι την ψυχή.



Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης





Τρίτη 13 Απριλίου 2021

Edison Takagaki: Ιάπωνας Καλλιτέχνης Φωτογράφος


Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης
Δημοσιεύτηκε στην
12.4.2021



Edison Takagaki Japanese Artist Photographer with the Brazilian temperament.

Edison Tagakaki a great Artist and Photographer with the Brazilian temperament, and Japanese origin, was born in Sao Paolo. He creates for years now his own narration through photographs in the Land of the Rising Sun.

Japan offered to him the chance to present his sophisticated photographic skills, reflecting the architectural aesthetics of Buddhism and Shinto, as well; through the myths, the sacred Pilgrimages along with faith for a superior spiritual world.

Being sensitized by nature’s colours and the blossomed cherry trees, he entrapped in his lenses, images’ magic side. Historic places tied with the past and the architecture of the old and contemporary Japanese Culture, signify his point of reference for his internal discharge.

His photos signal the specific characteristics and beauty of Shimane-ken, Tottori-Ken, Okayama, Hiroshima, Yamaguchi regions.

He is bewitched by the modern outlook of the tradition related to the era he experiences, with his eyes over life which alternates from light to shadow, from day to night.

His photographs are considered to be a Hymn to beauty and the magic of nature that someone finds in the bustling urbanised blocks of flats in Japanese cities. The Shinto Temples with the red parallel gates, one of his strongest themes, represent the passage from the constant pursuit for mind and soul’s exaltation.

Edison Takagaki is a passionate artist, chasing perfection in his life considering it as beauty’s natural continuity, stimulating the senses and sensibilizing the soul’s touch. His temperament, his sensibility, his technique and his experience, connect together in a poetic form, with images that the viewer adores, becoming a mystic of a different and condensed reality, not related to daily life.

The image’s game is, his theme’s epicentre with a transfigured dimension, surging as a message and communication transmitter.


The Castles, the Temples, the Architectural constructions have their charm and engender a kind of sentimental overload. His photographic references constitute, the documents of the Japanese basis of history and culture that communicate with the public.

Being invited by local authorities of the historical Japanese regions, he transfers the prevailing surroundings with images that travel with the help of mind to the beauties and values of the culture, that are entrusted to him to present.

The purity in the markings of the interior architectural splendour, renders its sacredness and are consistent with light and colour of photography in absolute harmony.

The images of snowy regions, temples and traditional settlements are of unique beauty depicting nature in white for a journey in the snowy world of Japanese nature.

The fact of focusing on the photograph’s detail, consists his choice so as to bring out the masterly architecture of old and new houses, in order to delve into the beauty, as the outcome of the unique cultural beauty.

The fabulous cherry blossoms, widespread to areas close to rivers and lakes, reflect the nature’s magic that coexists with the human presence.

Sun’s manifestations follow his photographic course, with his eyes hugging the land, the sky, the sea in an eternal voyage of harmonic coexistence with the human being, exhibiting his respect for the environment and life in it.

It’s been five years now, since Edison Takagaki dealt with the biggest and most important Shinto Temple in Japan, the Izumo Taisha, in the city, Shimane-ken Izumo, where he lives; he takes photos using his photographic and artistic ways. His technical training was formulated at Kodak company plus his personal research for many years.

A bright and strenuous photographer who dedicated his life in the art of photography without calculating time or his personal needs.



Ο Edison Takagaki Ιάπωνας σπουδαίος καλλιτέχνης φωτογράφος με το ταπεραμέντο του Βραζιλιάνικου χαρακτήρα, γεννημένος στο Σάο Πάολο με Ιαπωνική καταγωγή, δημιουργεί για χρόνια έως και σήμερα την δική του αφήγηση με φωτογραφίες στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου.
Η Ιαπωνία μέσα από τους μύθους την ιερότητα των τόπων λατρείας και την πίστη για έναν ανώτερο πνευματικά κόσμο του έδωσαν μεγάλη ευχέρεια για την εκλεπτισμένη φωτογραφική του δεινότητα αποτυπώνοντας την αρχιτεκτονική αισθητική του Βουδισμού και του Σίντο.


Ευαίσθητος στα χρώματα της φύσης και των ανθισμένων κερασιών εγκλώβισε με τον φακό του την μαγεία της εικόνας. Τόποι ιστορικοί δεμένοι με το παρελθόν και την αρχιτεκτονική του παλαιού και σύγχρονου ιαπωνικού πολιτισμού είναι ο εστιασμός της αναφοράς του για την εσωτερική του αποφόρτιση.

Οι φωτογραφίες του σηματοδοτούν το ύφος και την ομορφιά των περιοχών Shimane-ken, Tottori-Ken ,Okayama, Hiroshima και Yamaguchi regions.
Τον μαγεύει η σύγχρονη εικόνα της παράδοσης στην εποχή που βιώνει με την ματιά του στραμμένη στην ζωή που εναλλάσσεται μέσα από το φως και την σκιά την ημέρα με την νύκτα.
   

Οι φωτογραφίες του αποτελούν ύμνο στην ομορφιά και την μαγεία της φύσης που συναντά έξω από τα πολύβουα οικιστικά συγκροτήματα των πόλεων της Ιαπωνίας. Οι ναοί Shinto με τις κόκκινες παράλληλες πύλες ένα από τα δυνατά του θέματα εκπροσωπούν το πέρασμα στην συνεχή αναζήτηση για την ανύψωση του πνεύματος και της ψυχής.


Ο Edison Takagaki είναι ο παθιασμένος καλλιτέχνης που κυνηγά συνεχώς το τέλειο της ζωής ως φυσική συνέχεια της ομορφιάς που διεγείρει τις αισθήσεις και ευαισθητοποιεί το άγγιγμα της ψυχής. Το ταπεραμέντο η ευαισθησία η τεχνική και η εμπειρία του δένουν ποιητικά σε εικόνες που λατρεύει ο θεατής και γίνεται μύστης μιας διαφορετικής συμπυκνωμένης πραγματικότητας από την καθημερινότητα.
Το παιχνίδι με την εικόνα είναι το επίκεντρο του θέματός του σε μετουσιωμένη διάσταση και αναδύεται ως μήνυμα και πομπός επικοινωνίας.


Τα Κάστρα οι Ναοί και τα Αρχιτεκτονήματα της Ιαπωνίας έχουν την γοητεία τους και δημιουργούν θέματα συναισθηματικής φόρτισης. Αυτές οι φωτογραφικές του αναφορές αποτελούν ντοκουμέντα ιστορίας και πολιτισμικού υπόβαθρου των Ιαπώνων και επικοινωνούν τις αξίες τους σε ευρύτερο κοινό.


Προσκεκλημένος από τοπικούς παράγοντες ιστορικών Ιαπωνικών περιοχών μεταφέρει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα με εικόνες που θα ταξιδέψουν νοερά τις ομορφιές και τις αξίες του πολιτισμού που του εμπιστεύονται να παρουσιάσει.
Η καθαρότητα στις διαγραμμίσεις του εσωτερικού αρχιτεκτονικού κάλους των ναών προσδίδουν την ιερότητα και εναρμονίζονται με το φως και το χρώμα της φωτογράφισης σε απόλυτη αρμονία.
Οι εικόνες στα χιονισμένα τοπία, ναούς και παραδοσιακούς οικισμούς αποτελούν μοναδική αίσθηση ομορφιάς της φύσης στα λευκά για ένα ταξίδι στον όμορφο χιονισμένο κόσμο της Ιαπωνικής φύσης.


Ο εστιασμός στην λεπτομέρεια της φωτογραφίας του είναι η επιλογή του να μας επικεντρώσει στην αριστοτεχνική αρχιτεκτονική των παλαιών και νέων σπιτιών για μια ανάγνωση της ομορφιάς ως αποτέλεσμα μοναδικής πολιτιστικής ομορφιάς.

Τα υπέροχα άνθη κερασιάς που απλώνονται σε μεγάλες εκτάσεις δίπλα σε ποτάμια και λίμνες αντανακλούν την μαγεία της φύσης που συνυπάρχει με την ανθρώπινη παρουσία.
Η παρουσία του ήλιου ακολουθεί την φωτογραφική του πορεία με την ματιά του να αγκαλιάζει την γη τον ουρανό και την θάλασσα σε ένα αέναο ταξίδι αρμονικής συμβίωσης με τον άνθρωπο που σέβεται το περιβάλλον και την ζωή σε αυτό.
Ο Edison Takagaki εδώ και πέντε χρόνια ασχολήθηκε με τον μεγαλύτερο και σημαντικότερο Ναό Shinto της Ιαπωνίας, τον Izumo Taisha στην πόλη Shimane-ken Izumo- όπου ζει, τον οποίο και φωτογράφισε με την επαγγελματική και καλλιτεχνική του δουλειά. Η τεχνική του κατάρτιση για την φωτογραφία εμπεδόθηκε από την εξειδίκευση του στην εταιρία Kodak μέσα από την προσωπική του έρευνα για πολλά χρόνια.

Ενας λαμπρός και επίπονος καλλιτέχνης φωτογράφος που αφιέρωσε την ζωή του στην τέχνη της φωτογραφίας χωρίς να υπολογίζει τον χρόνο και τις προσωπικές του ανάγκες.



Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης



Τρίτη 6 Απριλίου 2021

Οδοιπορικό : Μουζάκι – Παναγία Σπηλιώτισσα – Μαυρομάτι – Πύλη – Τρίκαλα – Καλαμπάκα – Μετέωρα – Ελάτη – Περτούλι


Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού 
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T 
Εικαστικός Συντάκτης 
Δημοσιεύτηκε στην 
6.4.2021


Ξεκίνησα για τα Τρίκαλα από την Θεσσαλονίκη με το τρένο της γραμμής Θεσσαλονίκης – Αθηνών με ενδιάμεσο σταθμό Παλαιοφάρσαλα και μετεπιβίβαση σε τρένο και προορισμό τα Τρίκαλα. Υπήρχε η δυνατότητα της απευθείας γραμμής αλλά επιλέχθηκε για καθαρά τουριστικούς λόγους και άξιζε τον κόπο. Η σύντομη αναμονή στον σταθμό Παλαιοφάρσαλα πολύ ευχάριστη με τις μυρωδιές της φύσης και θέα των γύρω θερισμένων χωραφιών από τα σιτάρια. Ο αέρας δροσερός, ήταν όαση στην ζέστη του καλοκαιριού.
Οι τουρίστες με σακίδια κάθε λογής και από διαφορετικές εθνικότητες μας χαμογελούν και φαίνονται να απολαμβάνουν την ατμόσφαιρα και τον ορίζοντα των χωραφιών. Το μικρό καφενείο δίνει την δυνατότητα να ικανοποιήσεις τον ουρανίσκο σου με ότι διαθέτει ως χώρος για τους πελάτες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν οι ταξιδιώτες από την Αθήνα που καταφθάνουν ομαδικά με το τρένο από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη και έχουν και αυτοί προορισμό τα Τρίκαλα και την ευρύτερη περιοχή. Βιαστικά έγινε η επιβίβαση για όλους μας στο τρένο με τερματικό σταθμό τα Τρίκαλα.
Η νέα μας πορεία με εικόνες των βουνών που περιτριγυρίζουν προστατευτικά την περιοχή δίνουν άλλη οπτική αίσθηση με πολύ ενδιαφέρον. Στο τέρμα η αγαπημένη φίλη και συνάδελφος Δημοσιογράφος F.I.J.E.T Λία Μπακλαβά περιμένει να με καλωσορίσει και να μου θυμίσει ότι η φιλοξενία και η φιλία στον τόπο αυτό είναι το ζητούμενο. Ήδη είχε στο πρόγραμμα της την διαδρομή και ότι καλλίτερο για να γνωρίσω από κοντά τον τόπο και τους ανθρώπους του.


Η Λία γνωρίζοντας πολύ καλά την ξενάγηση που έπρεπε να μου κάνει με πήγε κατευθείαν στο Μουζάκι όπου και θα έμενα σε έναν όμορφο λόφο και θα είχα την θέα του χωριού σαν σε ένα μεγάλο πιάτο. Το μεγάλο σπίτι ξεχωριστό με τον κήπο και την θέα στα γύρω βουνά που συγκλίνουν απέναντι μας ακριβώς αφήνοντας μια τεράστια φυσική πύλη στο σημείο κατάληξης τους δεξιά και αριστερά. Το φως και η καθαρότητα του ουρανού διαδέχθηκε η νύχτα γεμάτη αρώματα από τους κήπους και την καθαρότητα του ουρανού και των αστεριών που όπως λέγεται από τους ντόπιους δεν συναντάς στην Ελλάδα πουθενά. Το χωριό ημέρα και νύχτα λάμπει με τα σπίτια σε πολύ καλή ρυμοτομία δρόμων και κεντρική αγορά που διαθέτει καταστήματα όλων των ειδών γεμάτα από ντόπιους και ξένους.

Σε ώρα αιχμής δυσκολευθήκαμε να βρούμε τραπέζι για καφέ και παγωτό. Απολαύσαμε παραδοσιακά γλυκά ντόπια εδέσματα και καλό τοπικό κρασί σε ταβέρνες γύρω και έξω από το Μουζάκι ανηφορίζοντας για το βουνό των Αγράφων. Το σκληρό και άγριο τοπίο του βουνού είχε προστατέψει τον ήρωα Γεώργιο Καραϊσκάκη και τα παλληκάρια του από τους Τούρκους και ήταν το προπύργιο του για να υπερασπιστεί την πατρίδα του από τον εχθρό τότε. Τα χωριά που συναντούμε στον φιδωτό και ανηφορικό δρόμο σε καλωσορίζουν και σου δίνουν την σύγχρονη πραγματικότητα με τον πολιτισμό. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι καταλύματα και παραδοσιακές ταβέρνες με καλό φαγητό παραμονεύουν να σας ξελογιάσουν και να απολαύσετε γεύσεις και ατελείωτη ομορφιά τοπίου καθαρά ορεινού. 


Ο δρόμος αυτός συνεχίζει στα υψηλότερα σημεία της διαδρομής με τελικό προορισμό το Μοναστήρι της Σπηλιάς των Αγράφων και την Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Σπηλιώτισσας.
Εχοντας ορμητήριο το σχεδόν κολλητό χωριό με το Μουζάκι, το χωριό του μεγάλου πολεμιστή Γεωργίου Καραϊσκάκη (μία γέφυρα χωρίζει τα δύο χωριά γεωγραφικά άλλα και οικιστικά) συνεχίζεται το οδοιπορικό μας. Με ευκαιρία την γιορτή του Αυγούστου για την Παναγία την Σπηλιώτισσα που την γιορτάζουν στο Μαυρομάτι κάθε χρόνο, βρέθηκα με την Λία Μπακλαβά και την βραβευμένη Λογοτέχνη Ποιήτρια Ελένη Τέγου και ένα μεγάλο αριθμό γυναικών του Μαυροματίου για το προσκύνημα της Παναγίας. Όπως είχα προετοιμαστεί, θα ήταν ένας προορισμός για την ομορφιά και την θρησκευτική ευλάβεια που θα μου έδιναν πολύ δύναμη και χαρά.


Το Μοναστήρι της Σπηλιάς των Αγράφων στο υψηλότερο σημείο του βουνού υπάρχει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε το 1904 από τους αδελφούς Αθανάσιο και Παρθένιο. Ο δρόμος κακοτράχαλος δύσκολος με διαδρομές στην κόψη με τους γκρεμούς. 

Κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας μπόρεσα να αντιληφθώ τον ψυχισμό όλων των γυναικών του Μαυροματίου που υπήρχαν μέσα στο λεωφορείο. Δεν ανησύχησαν καθόλου στην διαδρομή και με καθησύχαζαν ότι όλα θα πάνε καλά και ότι η Παναγία δεν άφησε να γίνει εδώ και πολλά χρόνια κανένα ατύχημα. 
Σε κάποια στροφή πέταλο θα την έλεγα, κατηφορικά που έχασκε ο γκρεμός κάτω σε τεράστιο βάθος, ο οδηγός σταμάτησε, κατέβηκε και αφαιρούσε τις πέτρες που είχαν κυλίσει από το βουνό για να μην εμποδίσουν το πέρασμα μας. Η φίλη μου Λία Μπακλαβά είχε γίνει κάτωχρη και εγώ ήμουν έτοιμη να πεταχτώ έξω τρέμοντας από τον φόβο της ολίσθησης. Πίσω μου οι γυναίκες από το Μαυρομάτι, συνοδοιπόρες είχαν απόλυτη ηρεμία και το διασκέδαζαν. Εκείνη την στιγμή σκέφθηκα πόσο δυνατές και με θρησκευτική ευλάβεια είναι. Οταν φθάσαμε στην Παναγία το πρώτο που έκανα ήταν να την ευχαριστήσω για την ασφάλειά μας.

Σήμερα από ότι έμαθα ο δρόμος είναι καλός και δεν έχει κανένα πρόβλημα να τον διασχίσεις. Το προσκύνημα της Παναγίας της Σπηλιώτισσας είναι πραγματικά το άγγιγμα με τον Θεό και την χάρη της Παναγίας. Το εκκλησάκι στην κορυφή του βουνού σαν αετοφωλιά με την αρχιτεκτονική του δομή εντός και εκτός, σου δίνει την ιερότητα του χώρου με όλη την μεγαλοπρέπεια του τοπίου. Ήδη έχεις επικοινωνήσει με την θεία χάρη της Παναγίας της Σπηλιώτισσας.


Η επιστροφή στα εγκόσμια μας επανέφερε στην συνέχεια του ταξιδιού μας στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας που γεννήθηκε ο μεγάλος στρατηλάτης και ήρωας Γεώργιος Καραϊσκάκης. Το Μαυρομμάτι διαθέτει το Μουσείο του Γεωργίου Καραϊσκάκη με προσωπικά αντικείμενα του Ηρωα και πολλά άλλα κειμήλια της εποχής του που δωρίθηκαν από την οικογένεια του αλλά και άλλους φίλους του Μουσείου. Το επισκέφτηκα με την ευγενική βοήθεια του Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαυρομματίου κ. Δημητρίου Γιώτη ο οποίος και μου έδωσε όλη την πολύτιμη ιστορική αξία των προσωπικών αντικειμένων του Καραϊσκάκη. Η συγκίνηση μεγάλη να βλέπεις το ξίφος, το δακτυλίδι του και το φυλαχτό του που είχε πάντα επάνω του, όπως και άλλα σημαντικά που υπάρχουν στο Μουσείο.

Υπάρχει στο Μαυρομμάτι και το σπίτι που έζησε ο ήρωας έως τα 17 του χρόνια, δωρεά της Μελπομένης Τζιουβάρα. Είναι επισκέψιμο και αυτό και παρουσιάζει το δικό του ενδιαφέρον με ανάλογα συναισθήματα. Η Σπηλιά του Καραϊσκάκη 7 χιλιόμετρα έξω από το Μαυρομμάτι που γεννήθηκε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι τόπος που μπορεί ο επισκέπτης να δει με πρόσβαση ασφαλτοστρωμένου δρόμου. Και όλα αυτά με την υποστήριξη και προσωπική αυτοδιάθεση του Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαυρομματίου κ. Δημητρίου Γιώτη.

Με ορμητήριο το σπίτι της Λίας Μπακλαβά στο Μουζάκι η ταξιδιωτική μας πορεία συνεχίζεται προς την όμορφη πόλη των Τρικάλων με οδηγό και ξεναγό την Λία. Η διαδρομή μικρή άνετη μετά το χωριό Πύλη που παρουσιάζει ωραίο κεντρικό εμπορικό δρόμο με παραδοσιακούς κουραμπιέδες, εργολάβους, πάστες και ωραία στέκια για αναψυχή και ποτά κάθε είδους. Επόμενη επίσκεψη η πόλη των Τρικάλων που έκλεψε την καρδιά μου για το κοσμοπολίτικο ύφος της και την πολλαπλότητα των πραγμάτων που την κάνουν ξεχωριστή.

Ο ποταμός Ληθαίος δηλαδή το ποτάμι της λήθης, είναι αυτό που την χωρίζει στα δυο. Διασχίζει όλη την πόλη και κρατά σε επικοινωνία τις δυο πλευρές με πολλές μικρές γέφυρες που οριοθετούν περάσματα. Οι περιπατητές ανταμώνουν με τι πάπιες στο ποτάμι που κολυμπούν αθόρυβα δίνοντας μια όμορφη ατμόσφαιρα ηρεμίας. Στις όχθες αυτού του ποταμού γεννήθηκε ο πρώτος γιατρός της αρχαιότητας Ασκληπιός κατά τον Στράβωνα. Σε αυτό το σημείο ακριβώς επιλέχθηκε να τοποθετηθεί το άγαλμα του Ασκληπιού που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Θεόδωρος Βασιλόπουλος, με τα νερά του καταρράκτη στα πόδια του.

Πρώτος σταθμός στην πόλη το Ασκληπιείο Τρίκης όπου εκεί κατά τον Στράβωνα υπήρχε το παλαιότατο και επιφανέστατο ιερό του Ασκληπιού πρώτου ιατρού της αρχαιότητος. Εδώ προσέτρεχαν πανελλαδικώς για θεραπεία με βότανα. Μέρος του Ασκληπιείου οι αρχαιολόγοι εντόπισαν κάτω από την παλιά πόλη.
Στην πόλη Τρικάλων από ανασκαφές το 1902 του Παναγιώτη Καστριώτη βρέθηκαν Ρωμαϊκός Λουτρώνας και οικοδόμημα με ψηφιδωτά δάπεδα υστερορωμαϊκών χρόνων και το 1964 αποκαλύφθηκε από το Δ. Θεοχάρη η γωνία ενός μεγάλου οικοδομήματος όψιμων ελληνιστικών χρόνων με Ρωμαϊκά ψηφιδωτά που παριστάνουν τον βασιλιά ηδονών της Θράκης Λυκούργο, παράφρονα, διότι είχε διώξει τον θεό Διόνυσο και γι’ αυτό τιμωρήθηκε από τις μαινάδες.


  

Η οδός Ασκληπιού που αποτελεί και τον εμπορικότερο δρόμο, είναι τόπος συνάντησης, επικοινωνίας, περιπάτου για ντόπιους και ξένους, δίνοντας την ελευθερία σε όλους να χαλαρώσουν στην καρδιά της πόλης των Τρικάλων χωρίς περιττούς ήχους. Η κεντρική πλατεία της πόλης είναι η συνέχεια της Ασκληπιού και τα πυκνά ψηλά δέντρα δροσίζουν με την αίσθηση των νερών που κυλούν στο ποτάμι. Το συντριβάνι με το γλυπτό του πιτσιρικά που φιλοτέχνησε ο σημαντικός έλληνας γλύπτης Νικόλας της νεώτερης ιστορίας της ελληνικής γλυπτικής δίνει την εικαστική του παρουσία πολύ ζωντανά. Σε μικρή απόσταση το άγαλμα του Στρατηγού Στέφανου Σαράφη αρχηγού ΕΑΜ ΕΛΑΣ έργο του Αντώνη Καραχάλιου όπως το άγαλμα το αρματολού Νικολάου Στουρνάρα, ο ανδριάντας του Παπαθύμιου Βλαχάβα και ο ανδριάντας του Στρατάρχη της Ρούμελης Γεωργίου Καραϊσκάκη. Η ιστορία και το μεγαλείο της για υπενθύμιση σε ξένους και ντόπιους.



Για τους ευσεβείς και πιστούς οι ναοί της πόλης είναι παλαιοί και με πολύ σημαντικά κειμήλια και αποτελούν προορισμό τουριστικό που χρειάζεται και τον απαιτούμενο χρόνο.
Επόμενη επίσκεψη μας στην Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Τρικάλων που έχει μεγάλο ενδιαφέρον από τις συλλογές ντόπιων και ξένων καλλιτεχνών και στεγάζεται στην Δωροθέα Σχολή, Στρατηγού Σαράφη 42. Αποτελείται από την πτέρυγα του Μενέλαου Καταφυγιώτη την πτέρυγα του Δημήτρη Γιολδάση και την πτέρυγα διαφόρων καλλιτεχνών ντόπιων και ξένων, που δώρισαν έργα τους σε αυτήν.

Προορισμός με ενδιαφέρον, ένα σπάνιο μνημείο το Κουρσούμ – Τζαμί που έχτισε ο γιός του Σουλτάνου Σουλεϊμάν πρίγκιπας Οσμάν Σάχ ο οποίος άρρωστος και κυνηγημένος σώθηκε στον τόπο αυτόν και το έκτισε σε ανάμνηση. Είναι μεγαλόπρεπο και με την δική του αρχιτεκτονική προκαλεί δέος. Κτίσθηκε στα μέσα του 16ου αιώνα. Προστατευμένο από την UNESCO αποτελεί τόπο προβολής πολιτισμού με εκθέσεις και ομιλίες. 

Άλλο σημείο αξιόλογο επίσκεψης που πρέπει να απολαύσει ο ταξιδιώτης είναι η συνοικία Βαρούσι με τα όμορφα αρχοντικά και την περίτεχνη αρχιτεκτονική τους. Στα στενά σοκάκια αυτής της περιοχής σκοτώσανε τον Σακαφλιά, τον μποέμ άνδρα και καρδιοκατακτητή λόγω της ομορφιάς και του χαρακτήρα του. Σακαφλιάς σημαίνει φίλος της σάρκας. Την φήμη του συναντούμε στο Ρεμπέτικο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη. Έτσι καθιερώθηκε και να αποκαλούνται οι Τρικαλινοί συχνά Σακαφλιάδες.
Στο βόρειο τμήμα της πόλης των Τρικάλων βρίσκεται ο Λόφος του Προφήτη Ηλεία με το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλεία κτισμένο το 1896. Στην περιοχή βρέθηκαν νεολιθικά όστρακα και κάτω από τον Λόφο παλαιοχριστιανική Βασιλική του δεύτερου μισού του 5ου αιώνα.

Ο ζωολογικός κήπος της πόλης μετά το φρούριο θα αποζημιώσει τον επισκέπτη με τα ζώα που φιλοξενεί και τα ωδικά πτηνά σε ένα καταπράσινο φυσικό τοπίο.



Η νυχτερινή ζωή στην πόλη είναι το μεγάλο πλεονέκτημα για όσους την επισκεφθούν. Ατελείωτα μαγαζιά για ποτό και φαγητό με ιδιαίτερη διακόσμηση και σε συνέχεια το ένα δίπλα στο άλλο σε προσελκύουν σε μια όμορφη μεγάλη παρέα ανθρώπων. 

Η επιλογή πραγματικά δύσκολη με πολλές προτάσεις για διασκέδαση. Τριγύρω μας στενά δρομάκια για ποδαρόδρομο οδηγούν σε χώρους μέσα και έξω των κτιρίων με τους μεγάλους ανεμιστήρες να γυρίζουν επάνω από τα κεφάλια μας χωρίς να ενοχλούν. Ενας μικρός παράδεισος θα έλεγα που μας συγκίνησε και γέμισε μπαταρίες για τον Χειμώνα.
Η φίλη και ξεναγός μου Λία Μπακλαβά γνώριζε πολύ καλά τον τόπο και μου έδωσε και πάλι την καλλίτερη ευκαιρία για να αισθανθώ την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της διασκέδασης στην καρδιά της πόλης. Και φυσικά είχα την ευκαιρία να συναντήσω ανθρώπους που ζουν και δραστηριοποιούνται στα Τρίκαλα.


Οι άνθρωποι των Τρικάλων φημίζονται για την φιλοξενία και την ευθύτητα του χαρακτήρα τους. Δεν είναι τυχαίο επίσης που ο τόπος έχει πολλούς σύγχρονους και παλιούς καλλιτέχνες που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν πολιτισμό σε υψηλό επίπεδο.

Το ταξίδι συνεχίζει μετά τα Τρίκαλα με διαδρομή 20 χιλιομέτρων σε καινούριο εθνικό δρόμο ευθύ και με άνεση για την Καλαμπάκα όπου δεσπόζουν ψηλά τα ιερά βράχια των μοναστηριών των Μετεώρων. Η θέα από τα χαμηλά του δρόμου επιβλητική και σε προετοιμάζει για το τι θα συναντήσεις. Η περιφερειακή οδός για την κορυφή των μετεώρων προστατεύεται από τους απότομους γκρεμούς με χαμηλό τοιχίο από το οποίο μπορείς να απολαύσεις την κοιλάδα χαμηλά και την καλοχτισμένη πόλη της Καλαμπάκας. Σημεία που κόβουν την ανάσα. Από την μία οι μαύροι όγκοι των μετεώρων και από την άλλη τα ανοίγματα που σου επιτρέπουν να φωτογραφίσεις ότι φαίνεται χαμηλά και δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων της φωτογραφίας. Ολα είναι μοναδικά και δεν συναντάς τοπία με αυτήν την ιδιομορφία του εδάφους που σχημάτισε η φύση στο πολύ παλαιό παρελθόν της. Στις απόκρημνες κορυφές των βράχων που είναι σαν να έπεσαν από τον ουρανό στη γη τα Μοναστήρια κρατούν τα σκήπτρα της ζωής σε αυτό τον διαφορετικό τόπο. 

Επόμενο βήμα του επισκέπτη η στάση έξω από το κεντρικό Μοναστήρι της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του οποίου κτήτωρ ήταν ο Αθανάσιος Μετεωρίτης από τον οποίο δόθηκε το όνομα Μετέωρα, το 1344 Κατόπιν δημιουργήθηκαν άλλες Μονές Ανδρών και γυναικών. Σήμερα λειτουργούν έξι Μοναστήρια τα εξής:
Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά
Μονή Ρουσάνου η Αγίας Βαρβάρας
Μονή Βαρλαάμ η Αγίων Πάντων
Μονή Αγίου Στεφάνου
Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή Μεγάλο Μετέωρο
Μονή Αγίας Τριάδας


Μετά την επίσκεψη των Μοναστηριών και την θέα της πόλης στα ριζά των βράχων η Καλαμπάκα σε καλοδέχεται ευχάριστα με δροσιά στα όμορφα καφέ και εστιατόρια ταβέρνες όπως και τα καλοβαλμένα ξενοδοχεία και διαμερίσματα όπου μπορείς να ξεκουρασθείς. Η μικρή αυτή φιλόξενη πόλη σε έχει ήδη κερδίσει.


Επόμενος προορισμός ξεκινά από το Μουζάκι και στην συνέχεια η διαδρομή από Τρίκαλα – Πύλη – Ελάτη – Περτούλη συνεχίζει δίπλα στον Πορταϊκό ποταμό την γέφυρα Κονδύλη με όμορφη φύση και ασφαλή διαδρομή. Από τα Τρίκαλα έως την Ελάτη 32 χιλιόμετρα και υψόμετρο 950 μέτρα. Η πρώτη εικόνα του βουνού Κόζιακα μαγευτική με υψόμετρο 1.990 μέτρα πάνω από την Ελάτη σε έχει κερδίσει με την πρώτη ματιά. Μυρωδιά από έλατο παντού και το πράσινο έχει την τιμητική του κυριαρχεί όπου αν στρέψεις το βλέμμα σου. Τα ξύλινα υπαίθρια μαγαζιά με πλεγμένα χειροποίητα στεφάνια από αποξηραμένα λουλούδια των ντόπιων καλλιτεχνών του είδους, χρωματίζουν απαλά το όλο τοπίο. Πάγκοι από ξύλο γεμάτοι με μέλι του Ελάτου, μαρμελάδες και γλυκά κουταλιού παραδοσιακά, χαλβάς σαπουνέτης εταιρείας Μπουλογιώργου με βελούδινη υφή στο στόμα. Οι ταβέρνες όπως και τα καφέ με ιδιαίτερο διάκοσμο στολισμένα δίνουν ότι καλλίτερο σε ποιότητα με το βουνό απέναντι επιδεικτικά σε όλο το μεγαλείο του. Φεύγεις και κουβαλάς ότι είδες, άγγιξες, έφαγες και ανέπνευσες από τα αρώματα της φύσης.


Μετά την Ελάτη σε πολύ μικρή απόσταση το χιονοδρομικό κέντρο στο Περτούλι άλλα χωριά της περιοχής είναι Βλάχα, Βροντερό, Ξυλοχώρι, και Καλόγηροι. Εδώ οι φιλότεχνοι θα συναντήσουν τα ξυλόγλυπτα του Αγγελου Πατσιατζή που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.
Κάπου εδώ τελείωσε η περιήγηση σε έναν τόπο που φεύγοντας τον κουβαλάς μαζί σου για πάντα γεμάτος από τις ομορφιές της φύσης και την συνάντηση των ανθρώπων που την κατοικούν και την αγαπούν με τον δικό τους φιλόξενο τρόπο.
Μάγδα Καραγιαννιώτου-Μυστικού Δημοσιογράφος – Εκπρόσωπος Βορείου Ελλάδος F.I.J.E.T (Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων Τουρισμού).


Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης


Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021

Το εικαστικό έργο και η δημιουργία ποίησης Χαϊκού της Μαρίας Παπατζέλου

Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης
Δημοσιεύτηκε στην
17 Μαρτίου 2021

 

Με έμπνευση από την Ιαπωνική κουλτούρα και τον Αρχαιοελληνικό πολιτισμό η Μαρία Παπάτζελου είναι καλλιτέχνης που δεν περιορίζεται στα δρώμενα της χώρας της και του τόπου διαμονής της, τη Θεσσαλονίκη. Ορμώμενη από τις γνώσεις που της έδωσαν οι δάσκαλοί της στην Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, σχηματοποίησε ένα δικό της καλλιτεχνικό δρώμενο εικαστικής δημιουργίας, ταξιδεύοντας στον Ιαπωνικό πολιτισμό, κρατώντας ωστόσο τις αρχαιοελληνικές της επιρροές.

Η διαδραστική της εσωτερική ανάγκη έγινε πράξη με δημιουργίες και εκφραστικούς διαλόγους μέσα από υλικά, φόρμες και μηνύματα διαλόγου για τους θεατές των έργων της. Οι όμορφες συνθέσεις της (Installations) είναι η αποκάλυψη της αλήθειας που κρύβουν τόσο τα υλικά της όσο και η νοηματική της εξέλαση στα θέματά της, με σκηνική παρουσία που εντείνει τις αισθήσεις του θεατή για την επικοινωνία, μέσα από την εκφορά του αποτελέσματος.


Το τελευταίο της έργο «co-existence», μια διάδραση με τον θεατή, τον προσκαλεί σε ανοικτή συν-δημιουργία, μέσα από δεκάδες φωτογραφίες χεριών και συμβόλων συνύπαρξης, από όλο τον κόσμο, τις οποίες ακόμη συγκεντρώνει.

Η τελευταία ενότητα των έργων της «Εσωτερικές συνδέσεις, being at home» παρουσιάστηκαν τον Απρίλιο το 2020 στον ναό Houngonji στο Κυότο, με επιμέλεια του σημαντικού ερευνητή κ. Μασάσι Νακαμούρα, ενώ συνέχισε την πορεία της με το χάρτινο Washi Kimono «Δεύτερο δέρμα» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης στην έκθεση «Προλεγόμενες, Ιστορίες που ντύθηκε το Σώμα», μια εντατική έρευνα σε σχέση με τον Ιαπωνικό πολιτισμό και την Μυθολογία. Συνεχίζει αυτή την σειρά με ένα δεύτερο χάρτινο Washi Kimono αφιερωμένο στην συγγραφέα του «Tale of Genji» της περιόδου Heian, Murasaki Shikibu και ένα τρίτο αντρικό κιμονό με διπλή αναφορά στον μύθο του Urashima Taro και στον δικό μας Προμηθέα. Η αναφορά στις πτυχώσεις του αρχαιοελληνικού χιτώνα και των κιόνων δωρικού ύφους, αποτελούν το πάντρεμα με την Ιαπωνική παράδοση του κιμονό. Η πολυσχιδής και πολυμορφική εικαστική δύναμη της δημιουργού επεκτείνεται στον αόρατο κόσμο του μύθου με τις 17 συλλαβές των Χαϊκού της. Το συμπύκνωμα των στίχων της αποτελεί συνεκτική απόδοση νοημάτων, μέσα από τις εικόνες σημαντικών φωτογράφων της Ιαπωνίας.

«Ακολουθώντας τα βήματα μιας Geisha» είναι ο τίτλος 8 Χαϊκού εμπνευσμένων από 8 φωτογραφίες του Peter Machlntosh. Θα διαβάσουμε ένα μικρό ποιητικό μέρος, με την προσωπική μου ανάλυση, μετά από συζήτηση με τη δημιουργό τους Μαρία Παπάτζελου.


Οι εμβληματικές εικόνες των όμορφων γυναικών με κιμονό, με τα λευκά βαμμένα πρόσωπα, είναι οι γνωστές Maiko και Geiko του Κυότο της Ιαπωνίας. Αυτές τις γυναίκες χαρακτηρίζουν οι στίχοι της Μαρίας Παπάτζελου, με όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους που συγκινούν, άνδρες και γυναίκες, έως και σήμερα. Η ιστορία τους κρύβεται κάτω από την σεμνότητα, να δίνουν τα καλύτερα της παιδείας τους, χωρίς επιτηδεύσεις.

Η θεατρική παρουσία των παραπάνω στίχων Χαϊκού συνεχίζει με την εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα που δημιουργείται, μετά την σκηνική παρουσία του χορού των γυναικών με κιμονό. Στην συνέχεια θα είναι έτοιμες να ακολουθήσουν την καθημερινότητά τους, έτοιμες για την επόμενη παρουσία στον κόσμο της παραδοσιακής κουλτούρας που υπηρετούν με ζήλο, κουβαλώντας το μικρό κοριτσάκι που έχουν μέσα τους.
Ανοιξη – Spring – Χαϊκού της Μαρίας Παπάτζελου με αφορμή τις φωτογραφίες του Ιάπωνα φωτογράφου Edison Taragaki εμπνευσμένα από την ομορφιά της μυθολογίας του Izumo στο Shindo, ιερός τόπος της δύσης του ήλιου και της αναγέννησης της φύσης.



Ακροβατώντας με τις λέξεις η ποιήτρια εναρμονίζει τον ποιητικό της λόγο με την αρχαία λατρεία των Ιαπώνων να τιμούν με Ιερά, την δύση του ήλιου. Λεπτά τα νήματα που συνδέουν τις έννοιες των στίχων σε ένα απρόσκοπτο διαλογισμό με την ιερή φύση και το μεγαλείο της δύναμης του ήλιου. Ο μύθος της ιερής γης Izumo, που μορφοποιήθηκε από το θεϊκό ζευγάρι, Izanagi-no-Mikoto και Izanaki-no-Mikoto στον αρχέγονο ωκεανό, γίνεται το δέλεαρ για την ποιήτρια να αναζωπυρώσει τον μύθο.
Σε μία άλλη μικρή Χαϊκού ιστορία της με τον τίτλο «Nukumori: η ζεστασιά μιας πρόσφατης αποχώρησης», εμπνευσμένη από τις ατμοσφαιρικές φωτογραφίες του βραβευμένου φωτογράφου George Nobechi, η εικαστικός επιχειρεί να συγκρατήσει λίγη από τη ρευστότητα του φθοροποιού χρόνου, που συνεχώς χάνεται, σε μία αέναη, wabi-sabi επιστροφή.

Η ατέρμονη κίνηση του ουρανού, είναι η δημιουργία του μέλλοντος που θα γίνει παρελθόν και η στροφή αναπόφευκτα βρίσκεται στην αρχή, μια αλήθεια που κρύβουν οι στίχοι αυτοί, για έναν κόσμο που πάντα θα ακολουθεί τον ουρανό και τους νόμους του.


Ο αδυσώπητος χρόνος είναι τόσο βιαστικός στο πέρασμά του, που μας παραπλανά και μας αποστομώνει. Οταν ο χρόνος φύγει, δεν υπάρχει επιστροφή σε όσα βίωσες, ούτε απολογία, σε ότι δεν πρόφθασες. Επομένως ο ζωοδότης ήλιος μας υπενθυμίζει με την δύση του, ότι όλα φεύγουν και η επόμενη μέρα είναι μια νέα μέρα, χωρίς επιστροφή σε αυτήν που έφυγε.



Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης