Γράφει η Μάγδα Καραγιαννιώτου – Μυστικού
Δημοσιογράφος-Εκπρόσωπος F.I.J.E.T
Εικαστικός Συντάκτης
Δημοσιεύτηκε στην
08.06.2022
Στην επίσημη κατοικία του Πρέσβη της Ιαπωνίας κ. Nakayama Yasunori, στις 25 Μαΐου 2022, πραγματοποιήθηκε η βράβευση της γλύπτριας – ζωγράφου Ντίνας Αναστασιάδου και της δόθηκε έπαινος για την πολύτιμη συνεισφορά της στην προώθηση της αμοιβαίας κατανόησης Ιαπώνων και Ελλήνων. Αυτός ο θεσμός καθιερώθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ιαπωνίας το 1983 και απονέμετε σε άτομα και ομάδες που συμβάλλουν στην διεύρυνση των φιλικών σχέσεων της
Ιαπωνίας με ξένες χώρες.
Το 1986 η Ντίνα Αναστασιάδου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με αριστείο, στο τμήμα Γλυπτικής, με δασκάλους τους Γιώργο Νικολαίδη και Θόδωρο Παπαγιάννη. Το Υπουργείο Παιδείας της Ιαπωνίας της έδωσε υποτροφία και σπούδασε Ιστορία της Ιαπωνικής Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Κυότο (1989 – 1991). Έζησε και μαθήτευσε κοντά στον Ιάπωνα ιστορικό και καλλιγράφο Mitsuo Takaoki την ζωγράφο σύζυγο του Miki Takaoki (1986 – 1991). Τα αρχικά και συνεχή πέντε χρόνια της διαβίωσης της στο Κυότο της έδωσαν την ευκαιρία να αφομιώσει την Ιαπωνική κουλτούρα, την γλώσσα και την τέχνη. Επέστρεψε στην Ελλάδα για τις ανάγκες της μητρότητας και την παράλληλη δημιουργία έργων επηρεασμένων από την αρχαιοελληνική γλυπτική σε συγκερασμό της Ιαπωνικής αφαιρετικής διάστασης των έργων της “Origami ”. Ο μεγάλος έρωτας ήρθε στην συνέχεια με την ζωγραφική της Ιαπωνικής τεχνικής σουμιέ (sumie: ζωγραφική με μελάνι και λίγα χρώματα ) και σούιμπόκουγκα (suibokuga: ασπρόμαυρη ζωγραφική με μελάνι).
Συναντούμε ένα πλήθος έργων της σε χειροποίητο χαρτί με μελάνι (sumi) στα οποία η καλλιτέχνης διαχέει της μνήμες της από την Ιαπωνία και την ανάγκη να τα μοιραστεί με τους φίλους της τέχνης Έλληνες και ξένους. Η ζωγραφική της ακολουθεί τα Ιαπωνικά πολιτιστικά και αισθητικά πρότυπα για την απόδοση του καλαίσθητου και φιλοσοφικού αποτελέσματος (Σίντο και Βουδισμός). Πρόκειται για δυό έννοιες βαθιά ριζωμένες στις καρδιές των Ιαπώνων που έχουν εισχωρίσει στην ισορροπία των έργων της ανάμεσα στην φύση και τον άνθρωπο.
Μία νέα ζωή στην Ινδία
Η επαφή της με την Ινδία (2012 – 14) υπήρξε καταλυτική για την διαμόρφωση των καλλιτεχνικών της ανησυχιών. Η υποτροφία της Ινδικής Κυβέρνησης για Μάστερ Καλών Τεχνών, την οδήγησε στην ωρίμανση της εικαστικής της διάστασης σε σχέση με το σύνολο της δουλειάς της. Ανακάλυψε έκπληκτη την διασύνδεση των ζωγραφικών έργων στην οικία – μουσείο του Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ με το Ιαπωνικό sumie. Η μετέπειτα διατριβή της στο Πανεπιστήμιο της Καλκούτας (Rabindra Bharati University) της έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει τον επηρεσμό των πρώτων Ιαπώνων δασκάλων στα έργα των πρώτων Ινδών καλλιτεχών (Ινδία / Καλκούτα περίπου 1902-1910). Το θέμα της διατριβής του Μάστερ της ήταν: “Ιαπωνική ζωγραφική (Nihonga) και η επίδραση της στην Μοντέρνα ζωγραφική της Ινδίας”.
Ο αρχικός επηρεασμός για την γλυπτική της τέχνη ξεκινάει από την περίοδο προετοιμασίας της για την Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1977 – 1980). Για τρία χρόνια μελετούσε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας τα επιτύμβια ανάγλυφα, τα οποία την μύησαν στην μετέπειτα γλυπτική της. Οι βασικοί κανόνες της αρχαιοελληνικής γλυπτικής διατηρούνται με ευλάβεια στα γλυπτά της και συμβάλλουν στην αναδόμηση του δημιουργικού της έργου. Η αφαίρεση σε συνδιασμό με την φιλοσοφία της απλότητας των Ιαπώνων και την ολότητα της Ινδικής και Ιαπωνικής Βουδιστικής γλυπτικής αποτελούν τον συγκερασμό για το προσωπικό της ύφος. Συναντούμε πολύ έντονη αναφορά στην διάθεση της να δώσει το στίγμα της ελευθερίας του καλλιτέχνη για την σύγχρονη άποψη της τέχνης. Ένα άλλο κομμάτι της πνευματικής της δουλειάς αποτελούν οι διαλέξεις της που κατά διαστήματα δίνει, σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, σε σχέση με τον Ιαπωνικό πολιτισμό για την επικοινωνία με τους Έλληνες και όχι μόνον.
Μάγδα Καραγιαννιώτου Μυστικού
Δημοσιογράφος – Εκπρόσωπος FIJET
