Έκθεση Εργαστηρίου Ζωγραφικής - Δημοτικό Θέατρο Πολυγύρου

Έκθεση των μαθητών του εργαστηρίου ζωγραφικής της ζωγράφου κ. Καίτης Ζγέμπα για τα 22 χρόνια καλλιτεχνικής παρουσίας, στο Δημοτικό Θέατρο Πολυγύρου.

Προλόγισε η κ. Μάγδα Μυστικού - Καραγιαννιώτου

Επίσκεψη του κ. Staz Misezhnikov

 

Στην Θεσσαλονίκη ο Υπουργός Τουρισμού του Ισραήλ κύριος Stas Misezhnikov με κοινό καλωσόρισμα από τον Υπουργό κύριο Παύλο Γερουλάνο και τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης κύριο Γιάννη Μπουτάρη.

Την παρασκευή σε εκδήλωση προς τιμήν του κυρίου Stas Misezhnikov ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κύριος Παύλος Γερουλάνος και ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κύριος Γιάννης Μπουτάρης καλωσόρισαν τον Υπουργό Τουρισμού του Ισραήλ σε ένα κλίμα αμοιβαίας εκτίμησης των δύο λαών.

Ο κύριος Παύλος Γερουλάνος έδωσε το στίγμα της προβολής, του «Προγράμματος Θεσσαλονίκης Σταυροδρόμι Πολιτισμών» με την επισήμανση του πολιτισμού ως μέσου αναφοράς για τον τουρισμό.

 

 
Ο Υπουργός Τουρισμού του Ισραήλ κύριος Stas Misezhnikov απάντησε με πολύ κολακευτικά λόγια για την πόλη της Θεσσαλονίκης. «Μετά από μια ώρα στην Θεσσαλονίκη την ερωτεύθηκα είπε χαρακτηριστικά». Αναφέρθηκε και στους τουριστικούς προορισμούς της χώρας του προς την Ελλάδα όπου αναμένεται και μεγάλος ο αριθμός των επισκεπτών.

Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κύριος Γιάννης Μπουτάρης έδωσε με τον λόγο του και την άλλη διάσταση του θέματος του Τουρισμού. Για μας είπε δεν είναι μόνον τα χρήματα, έχουμε και συναισθηματικούς λόγους για το πρόγραμμα της προσέλκυσης τουριστών. Επιθυμούμε και θέλουμε ανταλλαγές τουριστών με το Ισραήλ ανα -δεικνύοντας μέσα από αυτό και τις σχέσεις φιλίας μεταξύ μας από παλιά. Η Θεσσαλονίκη ως τόπος τουριστικού προορισμού έχει να παρουσιάσει αξιόλογα και ιστορικά θέματα πολιτισμού.

Στην εκδήλωση ο Ισραηλινός υπουργός συνοδευόταν από κορυφαίους tour operators και τουριστικούς παράγοντες του Ισραήλ οπότε δόθηκε η ευκαιρία να γίνουν και περαιτέρω συνομιλίες για συνεργασία σε επίπεδο επιχειρηματιών των δύο χωρών.

Από μέρους του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Ελλάδος ήταν παρόντες: Ο Γενικός Γραμματέας ΕΟΤ κύριος Γιώργος Κολέτσος η Γενική Γραμματέας Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη ο Γενικός Γραμματέας Ολυμπιακής Αξιοποίησης κύριος Πυργιώτης ο συνεργάτης Υπουργού ΥΠΕΞ κύριος Δημήτριος Γιολδάσης ο Πρόεδρος ΣΕΤΕ ο κύριος Ανδρέας Ανδρεάδης ο Πρόεδρος του ΞΕΕ κύριος Γιώργος Τσακίρης και ο Πρόεδρος ΠΟΞ κύριος Γιώργος Ρέτσος .Παρόντες ήταν και ο Πρέσβης του Ισραήλ κύριος Arye Mekel ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος κύριος Δαβίδ Σαλτιέλ και ο εκπρόσωπος της Αεροπορικής Εταιρείας The Flying Carpet κύριος Yaron Miller.

Τον συντονισμό της όλης εκδήλωσης είχε η Διευθύντρια Περιφερειακής Διεύθυνσης Τουρισμού Κεντρικής Μακεδονίας κυρία Δάφνη Τσιάμου.

  Ομιλία κ. Μάγδας Μυστικού

στην λέσχη Μέγας Αλέξανδρος των LIONS ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ»

Κυρία Πρόεδρος εκλεκτοί προσκεκλημένοι, κυρίες «Lions», έχω την εξαιρετική τιμή να σας πω λίγα λόγια για την τέχνη στην εποχή μας.

Η τέχνη στην Ελλάδα σήμερα αποτελεί ένα μέσον έκφρασης πολλών ανθρώπων. Έχουν δημιουργηθεί νέες Πανεπιστημιακές Σχολές Καλών Τεχνών που βγάζουν συνεχώς και νέους καλλιτέχνες. Επίσης αρκετοί μορφώνονται σε αντίστοιχες σχολές του εξωτερικού.

Παρατηρούμε συνεχώς τάσεις και τεχνοτροπίες που δεν συνάδουν πάντα με την καλώς εννοούμενη τέχνη.

Πολλές οι επιλογές και ο Μοντερνισμός καλά κρατεί. Όλα στον βωμό της εξέλιξης ξεπερνούν όρια και η παραγόμενη εικαστική πραγματικότητα τείνει στην υπερβολή.

Έργα τέχνης πωλούνται ή δεν πωλούνται ενώ εμείς απλοί θεατές έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε μύστες μιας πραγματικότητας που δεν κρατά την χρυσή τομή.

Η φιλοσοφική σκέψη όταν ανταμώνει την καλλιτεχνία πρέπει να αντανακλά τα βαθύτερα νοήματα του δημιουργού που θα μας αγγίξουν για μια περαιτέρω ψυχολογική διεργασία.

Εκθέσεις διοργανώνονται συνεχώς από φορείς και ιδιώτες όπως οι γκαλερί και αναμορφώνουν τις γνώσεις μας αναλόγως των επιλογών τους.

Εμείς όλοι τελικοί κριτές αυτής της εκτεταμένης εκθεσιακής προσφοράς έχουμε τον τρόπο να διαμορφώσουμε την φορά της τέχνης στις δικές μας προθέσεις και στην ιδιωματική μας κουλτούρα.

Πάντα η τέχνη πρόβαλε την εποχή της. Τα έργα που έμειναν στην ιστορία ήταν αυτά που κράτησαν την αλήθεια των καιρών τους μέσα από την εξέλιξη της τεχνικής τους.

Όλοι εμείς έχουμε την εμπειρία της ομορφιάς ενός αντικειμένου η μιας όμορφης εικόνας αποτυπωμένης οπουδήποτε.

Αυτό το συναίσθημα ικανοποίησης γίνεται μεγαλύτερο ανάλογα με την αισθητική τελειότητα του αντικειμένου της προσοχής μας.

Έτσι χωρίς να έχουμε ιδιαίτερες γνώσεις για την τέχνη, γινόμαστε άμεσοι κριτές αυτής, με γνώμονα την αρτιότητα του έργου στους νόμους της φύσης και την αισθητική μας.

Οι καλλιτέχνες ζητούν την καταξίωσή τους στο ευρύ κοινό και αυτό τον σκοπό εκπροσωπούν οι εκθέσεις τους.

Σήμερα οι προτεινόμενοι εικαστικοί δεν είναι πάντα και το ζητούμενο στην τέχνη. Εκείνο που πρέπει πρώτα να εμπιστευθούμε είναι η προσωπική μας άποψη για ένα έργο τέχνης. Σε κάθε περίπτωση θα είμαστε οι θεατές του για όσο χρόνο το θελήσουμε οπότε η επιλογή πρέπει να είναι δική μας καθαρά.

Ένα έργο τέχνης έχει δύο αξίες. Η μία είναι η εικαστική του και η άλλη η εμπορική του. Όταν αυτές οι δύο αξίες συμπίπτουν σ’ αυτήν την περίπτωση είμαστε ευτυχείς που το αποκτήσαμε.

Η ελληνική τέχνη στην εποχή μας αναγνωρίζεται σε παγκόσμια βάση διότι όπως ξέρουμε γνωστοί μεγάλοι οίκοι δημοπρασιών όπως οι Κρίστις, Σόθμπις και Μπόναμς οργανώνουν Δημοπρασίες αποκλειστικά Ελληνικής τέχνης.

Κάποιοι λένε ότι αγοραστές είναι οι Έλληνες εντός και εκτός Ελλάδος κατά κύριο λόγο συλλέκτες. Αυτό το δέχομαι όχι απόλυτα βέβαια, καθ’ ότι οι κατάλογοι των έργων δημοσιεύονται πέραν των ιστοσελίδων, σε συλλέκτες πολλών μεγάλων πόλεων του κόσμου. Το ενδιαφέρον κάθε φορά είναι μεγάλο και διευρύνει το κύρος των Ελλήνων καλλιτεχνών και κατ’ επέκταση της χώρας τους.

Οι καλλιτέχνες που προτείνονται κυρίως είναι οι παλαιοί που δεν βρίσκονται στην ζωή και ακολουθούν καταξιωμένοι εν ζωή όπως και σύγχρονοι που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Ονόματα σημαντικών Ελλήνων του 19ου και 20ου αιώνα που συναντούμε στις δημοπρασίες μεταξύ άλλων είναι Νικόλαος Γύζης (1842-1901), Σπύρος Παπαλουκάς (1892-1957), Βασίλειος Χατζής (1840-1915) Περικλής Πανταζής ( 1849-1884), Γεώργιος Ιακωβίδης (1852-1932), Ουμβέρτος Αργυρός (1884-1963), Επαμεινώνδας Θωμόπουλος (1878-1974), Κωνσταντίνος Μαλέας (1879-1928), Βασίλης Γερμενής (1896-1966) Γεώργιος Μπουζιάνης (1885-1959), Γιάννης Σπυρόπουλος (1912-1990), Γιάννης Γαϊτης (1923-1984), Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989),Θάνος Τσίγκος (1914-1965) Πολύκλειτος Ρέγκος (1903-1984) ,Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας (1906-1994), Κλειώ Νάτση (1929), Δημήτρης Μυταράς (1934), Αλέκος Φασιανός (1935), Παναγιώτης Τέτσης (1925), Χρήστος Καράς (1930), Γιάννης Κώττης (1949), Γιάννης Μόραλης.

Εμείς οι Έλληνες θαυμαστές του δικού μας πολιτισμού και φορείς της αξιότητας των Ελλήνων δημιουργών είναι αναγκαίο να παρακολουθούμε τις σύγχρονες εξελίξεις της τέχνης υπό το βάρος της κληρονομικής μας ευθύνης.

Τα ελληνικά μουσεία διαθέτουν αξιόλογο υλικό ώστε να μας ωριμάσουν περισσότερο για την σημερινή πραγματικότητα της κουλτούρας που εξελίσσεται συνεχώς.

Το ενδιαφέρον για τις εκθέσεις που κάθε φορά λαμβάνουν χώρα στον τόπο που ζούμε ή και αλλού θα πρέπει να είναι αρκετό ώστε να επιλέγουμε το καλύτερο για μας και να αποκτούμε μέτρο σύγκρισης.

Η τέχνη κατά βάση είναι προσωπική υπόθεση και έχει να κάνει με τα δικά μας συναισθήματα και όχι αυτών που την προτείνουν.

Εξ άλλου ένας νοητός διάλογος με τα έργα τέχνης μας δίνει το δικαίωμα να ονειρευτούμε να φαντασθούμε και να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα ιδιοποιούμενοι το δημιουργικό πάθος των καλλιτεχνών.

Σήμερα οι ανταλλαγές καλλιτεχνών σε διακρατικές συμφωνίες έχουν το πλεονέκτημα της αναγνώρισης των λαών και της κουλτούρας των μέσα από τα εικαστικά μέσα.

Το ωφέλιμον του ενδιαφέροντός μας για την τέχνη είναι η απόκτηση καλλιτεχνημάτων που πέραν της αισθητικής τους θα μας αποζημιώσουν με την ανάλογη αξία σε βάθος χρόνου. Βρέθηκαν μικροί και μεγάλοι θησαυροί έργων τέχνης γιατί οι ιδιοκτήτες τους δεν μπόρεσαν να τα εκτιμήσουν και τα πέταξαν στην κυριολεξία.

Θα πρέπει να αναφέρω ότι ένα κομμάτι της ελληνικής τέχνης κατέχουν και τα ελληνικά κεραμικά, ίσως λιγάκι ξεχασμένα. Είναι μια ιστορία που μας έρχεται από πολύ παλιά τα προϊστορικά και αρχαϊκά χρόνια του πολιτισμού μας.

Η εξέλιξη του πηλού σήμερα είναι ορατή και παίρνει την θέση του στην αγορά ως είδος ανερχόμενης αξίας. Οι τιμές του προσιτές επιτρέπουν στους κατόχους τους να γίνουν μικροί και μεγάλοι συλλέκτες με αναμενόμενη την υπεραξία τους.

Ας μην ξεχνούμε ότι οι ανάσες της τέχνης δημιουργούν καλές προϋποθέσεις για την πολυτέλεια στην καθημερινότητά μας.

 

 

ΕΚΘΕΣΗ 50 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ, ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΚΕΤΒΕ

Στην φωτογραφία αριστερά, η κ. Μάγδα Μυστικού

και η Ιστορικός Τέχνης κ. Έλλη Κοκκίνη,

Έκθεση 04-26/02/2011 : Με τα μάτια... πενήντα εικαστικών του Συλλόγου καλλιτεχνών εικαστικών τεχνών βορείου Ελλάδος (ΣΚΕΤΒΕ), στην αίθουσα τέχνης «έψιλον» της Ρόζυ Οικονομίδου.

Γράφει η Μάγδα Μυστικού-Καραγιαννιώτου, Δημοσιογράφος ΕΔΣΤΕ και εικαστικός συντάκτης

Πενήντα καλλιτέχνες μέλη (ΣΚΕΤΒΕ) φιλοξενεί η αίθουσα τέχνης «ΕΨΙΛΟΝ» της Ρόζυ Οικονομίδου με την αισθητική της δράσης των δημιουργών ως μια συλλογική ανάγνωση της ταυτότητας των έργων. Έργα μικρής διάστασης, συμπυκνώματα καλαισθησίας αποπνέουν εικαστική χροιά πολλαπλής θέασης για την ευχαρίστηση των φίλων της τέχνης.

Η αξία των έργων προσελκύει το ενδιαφέρον για την απόκτηση τους. Είναι μια ευκαιρία να έχουμε ένα δείγμα της δυναμικής των καλλιτεχνών της Βορείου Ελλάδος μέσα από μια προσωπική μας ξενάγηση για την τέχνη, στην Θεσσαλονίκη σήμερα.

Η έκθεση θα λειτουργεί από 4 - 26 Φεβρουαρίου 2011.

Πληροφορίες:

τηλ. 2310281852

email:rozy@otenet.gr

Διεύθυνση : Αλ. Σβόλου 7 Θεσσαλονίκη

ΣΚΕΤΒΕ: www.scetbe.gr

Συνέντευξη με την Κλειώ Νάτση

Αγγελιοφόρος 25/4/2010

ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΕ ΤΑΛΕΝΤΟ, ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΙΚΟ ΕΚΛΕΚΤΙΚΙΣΜΟ
ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΑΝΕΞΙΤΗΛΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ

Για την Θεσσαλονικιά Ζωγράφο ο χρόνος ως καλός αγωγός των προσωπικών της εμπνεύσεων της έδωσε προβάδισμα για την τέχνη που ακροβατεί στα χέρια πολλών.

Η Κλειώ Νάτση χειρίσθηκε ανεξίτηλα το χρώμα της προσωπικής της μαεστρίας με έκδηλο το αποτέλεσμα της γραφής της.

Σχέδια και σκίτσα, ακουαρέλες και λάδια , έγιναν ένα μακρύ και ενδιαφέρον ταξίδι στην εξέλιξη της ζωγραφικής της.

Από τα πρώτα έργα της μαθητικής της ηλικίας παρατηρούμε την έμπνευση και το πηγαίο της εσωτερικής της ανάγκης να εκφρασθεί. Προσωπικά βιώματα και συναισθήματα της τρυφερής ηλικίας έκαναν το παζλ των εικόνων ,που την ενέπνευσαν ως καταλύτες. Προσωπογραφίες ηθοποιών – φορέματα – τουαλέτες και διαδήματα κράτησαν τις μνήμες καλά φυλαγμένες ως ψήγματα άλλων καιρών.

Η απόλυτη ζεύξη των κανόνων που διδάχθηκε με το ταλέντο της απορρέουν έργα τέχνης υψηλής αισθητικής κουλτούρας. Οι πάνω από 300 προσωπογραφίες ανδρών – γυναικών και παιδιών είναι ένας εκφραστικός χείμαρρος προσωπικών δεδομένων.

Αναλύσεις και περισκοπήσεις έργων της έχουν πλέον την τιμητική τους στον χρόνο που της δίνει δικαίωμα ηθικής αμοιβής εικαστικού διαχρονικού έργου για το μέλλον.

Τα πάσης φύσεως τοπία και κατοικίες που την περιτριγυρίζουν στην ιδιωτική της ζωής γίνονται πόλοι έλξης για παρατήρηση και αποτύπωση.

Χαρακτηριστικές τοποθεσίες της Θεσσαλονίκης της Χαλκιδικής ή και αλλού εγκλωβίζονται περίτεχνα με την ευαισθησία των χρωμάτων της. Σπίτια στην Άνω Πόλη, Καμάρα, Ροτόντα και Πύργος Τρυγωνίου ως ιστορικές αναφορές αποκτούν ιδιότυπη ατμόσφαιρα.

Ο πρωτογονισμός σε σχέδιο και χρώμα αποκτά ιδιάζουσα μορφή με μοντέρνες και πολύ σύγχρονες προχωρημένες τεχνικές. Σε μια σημαντική σειρά έργων καθαρά ψυχολογικών εντάσεων η περιρρέουσα ατμόσφαιρα με την μεταφυσική της υπόσταση λειτουργεί ως θεατρική πράξη.

Συναισθήματα και χρώματα κυριεύουν τα ταμπλώ της ζωγράφου με την αισθητική από τις ίριδες τους πανσέδες, τις παπαρούνες και την σειρά με τα φθινοπωρινά φύλλα.

Τυπικά θέματα που όμως μέσα από την τεχνική του χειρισμού της απόδοσης των η καλλιτέχνης καταθέτει πλάνο ιδιαίτερο και ανεξίτηλο. Η αριστοκρατία του χρώματος εκπέμπει σε όλο το μεγαλείο της.

Οι πλατυτέρες και οι Άγγελοι αναφορά στην θεραπεία της ψυχής μας αναδύουν την μεταφυσική τους χροιά ως αποδέκτες και ενδιάμεσοι με το θείο. Το ζωηρό φλεγόμενο θα έλεγα κόκκινο της Παναγίας ως περιέλιξη της ανθρώπινης υπόστασης, αναγάγει την χρωματική αισθητική της, ανώτερης και αυτής του Γύζη όπως ανέφερε γι’ αυτό ο καταξιωμένος θεωρητικός της τέχνης κ. Χάρης Καμπουρίδης.

Η ζωγράφος άξια καλλιτέχνης του ονόματος της λειτουργεί δυναμικά με την καρδιά έφηβης και το βλέμμα στραμμένο στην εξέλιξη της. Διαχρονικά μοντέρνα προλαμβάνει το επερχόμενο με προέκταση του σημερινού.

Η Κλειώ Νάτση κόρη του γιατρού Αλέξανδρου Δημητριάδη και της Μαρίας , του γένους Μπακιρτζή έζησε με τον σύζυγό της Πολιτικό Μηχανικό Γιώργο Νάτση στο πλευρό της έως τον θάνατο του.
Υποστηρικτής της δουλειάς της στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων από την αρχή της καριέρας της ως και το τέλος της ζωής του.

Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη και στην Θεσσαλονίκη τον Πολύκλειτο Ρέγκο.

Είναι μέλος του καλλιτεχνικού επιμελητηρίου Αθηνών, ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Βόρειας Ελλάδας και μέλος του Σωματείου Καλλιτεχνικών Ανταλλαγών και της Διεθνούς Μορφωτικής Ομοσπονδίας.

Συμμετείχε στις εικαστικές διοργανώσεις του Υπουργείου Πολιτισμού στην Ρουμανία το 1969, στη Μπιενάλε Αλεξάνδρειας το 1972 και στη Μόσχα το 1988. Πήρε μέρος σε εννέα Πανελλήνιες και σε δυο εκθέσεις της UNESCO στο Παρίσι και το Λονδίνο, το 1978. Το 1982 συμμετείχε στο Salon de Comparaisons Grand Palais στο Παρίσι και τον ίδιο χρόνο, με επιλογή της Αυστριακής επιτροπής, εκπροσώπησε τη χώρα μας, στον ελληνικό μήνα της Βιέννης, στον τομέα «ελληνική ζωγραφική», που οργάνωσε το Λαϊκό Πανεπιστήμιο Winner Urania. Συμμετείχε σε περισσότερες από 100 ομαδικές και 30 ατομικές εκθέσεις. Βραβεύτηκε από την Εμπορική Τράπεζα Ελλάδας και δύο φορές από τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Το 1969 απέσπασε το χρηματικό βραβείο στο Salon de L’ art Libre παγκόσμια έκθεση και το 1973, στο ίδιο Salon, το αργυρό μετάλλιο Α' βραβείο . Tον ίδιο χρόνο της απενεμήθη αργυρό μετάλλιο στη Μαδρίτη. Το 1989 στο Παρίσι για τα 200 χρόνια για τις γιορτές της άλωσης της Βαστίλης το έργο της επιλέχθηκε για την αφίσα της έκθεσης και βραβεύθηκε με το Αο βραβείο, αργυρό μετάλλιο της πόλεως των Παρισίων.

Διετέλεσε για πέντε χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας.

Συνέγραψε έκδοση για τα 40 χρόνια της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών αναφερόμενη στην εξέλιξη των εικαστικών τεχνών στην Βόρεια Ελλάδα. Δημοσίευσε μελέτες για την Αμερικανίδα χαράκτρια Λουίζ Νέβελσον τον Γιώργο Παραλλή, τον Πολύκλειτο Ρέγκο, τον Θεόφιλο , Καρπάτσιο κ.α.

Υπήρξε μέλος εφορευτικής επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης και Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με δική της δήλωση πιστεύει ότι μια δουλειά εικαστική δεν πρέπει να απομονώνεται, ότι πάντα πρέπει να συγκρίνει το έργο της με αυτά των συναδέλφων της.

Η ενδοποιότητα αυτής της γυναίκας άπτεται απόλυτα και εκχέεται από την εκφραστική της ικανότητα να μας καθηλώνει μέσα από την ελιτίστικη χρωματική υπογραφή της.

Με γνώμονα την προσωπική πορεία της Κλειώς Νάτση στα δρώμενα της Θεσσαλονίκης θα ανιχνεύσουμε την αλήθεια της σημερινής κατάστασης σε μία πόλη που αναπτύσσεται και αποκτά δυνατότητα Μητρόπολης των Βαλκανίων.

Η Θεσσαλονίκη σας καλύπτει με τον όρο Μητρόπολη των Βαλκανίων και σε ποιους τομείς θα μπορούσε να βελτιώσει την θέση της;

Δεν ξέρω αν η Θεσσαλονίκη πληρεί τις δυνατότητες να λέγεται «Μητρόπολη των Βαλκανίων» όπως αρέσκονται να την ονομάζουν. Αυτή την στιγμή ο πληθυσμός της είναι πάρα πολύ ανακατεμένος. Έχουν παρεισφρήσει κακοποιά στοιχεία και το κράτος αδυνατεί να επιβάλλει την τάξη. Θα μπορούσε να βελτιώσει την θέση της αλλά οι τοπικοί παράγοντες δεν έχουν αυτή την δυνατότητα ούτε και την είχαν ποτέ διότι εμποδίζονται από τα κέντρα των Αθηνών, που ενδιαφέρονται για την εκμετάλλευση όλου του κράτους για δικό τους λογαριασμό.

Υπάρχει σχεδιασμός για την εκμετάλλευση του πολιτισμού που παράγει ως έσοδο εισπρακτικής απόδοσης εκτός και εντός Ελλάδος;

Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει κανείς σχεδιασμός για την εκμετάλλευση του πολιτισμού που παράγει εκτός από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή δηλ. από το 1959-1963 που πραγματικά κίνησε τον πολιτισμό σε όλους τους τομείς και ακόμη και τώρα ακούγονται οι μουσικοί ήχοι του Χατζηδάκη και Θεοδωράκη ανά τον κόσμο.

Θα μπορούσε το κράτος να εκμεταλλευτεί σοβαρούς ανθρώπους του πολιτισμού που όχι μόνον αδιαφορεί αλλά κατεβάζει και πολύ χαμηλά το επίπεδο τέχνης , χωρίς να το γενικεύσω διότι υπάρχουν περιπτώσεις που πραγματικά προάγεται τέχνη.

Η τέχνη της ζωγραφικής της γλυπτικής, κεραμικής όπως της μουσικής και του θεάτρου είναι γνώμονες προβολής της Θεσσαλονίκης;

Ναι θα ήταν και μάλιστα υπάρχουν οι δυνατότητες από την πλευρά καλλιτεχνών. Όπως είπαμε πιο πριν το κράτος δεν εκμεταλλεύεται τους καλλιτέχνες ,αδιαφορεί. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η προβολή της χώρας με κάθε τρόπο είναι πολύ σημαντικό εξάλλου οι καλλιτέχνες μόνοι τους δεν μπορούν να κινηθούν χωρίς την οικονομική στήριξη του κράτους.

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης ξοδεύει πολλά χρήματα και παρουσιάζει πολλούς καλλιτέχνες αλλά αυτό γίνεται για εσωτερική κατανάλωση. Δεν ακολουθούν την γραμμή της Γαλλίας η οποία εις το έπακρον εκμεταλλεύτηκε όχι μόνον τους καλλιτέχνες αλλά και την «οτ κουτίρ» όπως και τα αρώματα που έγιναν γνωστά χάρις την προβολή τους. Αργά το αντελήφθησαν άλλες χώρες και έτσι η Γαλλία κρατά πάντα τα σκήπτρα.

Οι Θεσσαλονικείς πιστεύεται ότι έχουν την δυνατότητα να έλθουν κοντά στην τέχνη και με ποιο τρόπο;

Θα μπορούσαν αλλά αυτό έπρεπε να αρχίσει από τα σχολεία που έπρεπε να κινήσουν το ενδιαφέρον από τις τάξεις του Δημοτικού ακόμη. Είναι πολύ δύσκολο με την ασφυκτική πίεση από τις δουλειές τους να βρουν χρόνο για να ασχοληθούν με τέχνη. Αυτό γινόταν παλαιότερα όταν τα πράγματα ήταν πιο ήρεμα. Είναι κρίμα διότι ποτέ άλλοτε δε ήταν εκδηλώσεις υψηλής τέχνης στην Θεσσαλονίκη και να βλέπεις ότι δεν υπάρχει κοινό. Αυτό είναι πολύ λυπηρό.

Η τέχνη σήμερα κρατά την δύναμή της ως μέσον συναισθηματικών δονήσεων και πνευματικών αναζητήσεων;

Γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται να έχουν βεβαίως έχει διότι εάν κάποιος εκ γενετής έχει αυτές τις ευαισθησίες δεν είναι δυνατόν να μην απολαύσει να μη χαρεί την υψηλή τέχνη σε όλες τις μορφές.